Sfeer bleef al die jaren hetzelfde

In 1970 begonnen Joop en Janny Koning met een kale camping op een gebied van drie hectare. Hoewel De Bremakker gegroeid is, is de charme gebleven. Het familiebedrijf wordt gerund door broers Ralph en Berry Koning en hun vrouwen Bianca en Ilonka.

"Zelf kwam ik terug in 2003, toen ik 29 was. Als ik naar de afgelopen zeventien jaar kijk, is de gast niet veranderd. Maar wel wil dezelfde gast meer luxe. Ik ken vaste gasten van die tijd die toen in een tent sliepen en nu in een mooi chalet zitten. Ze gaan nu liever een keer minder vaak, maar met meer luxe. Mensen komen verder nog altijd naar ons park voor de sfeer, de persoonlijke omgang en de natuurlijke omgeving. Dat laatste heeft altijd een grote rol gespeeld op De Bremakker. Het moet er natuurlijk uitzien. Ralph snoeit de heggen met de hand en niet met een grote machine bijvoorbeeld", vertelt Berry tijdens een kop koffie in de kantine. Ilonka vult aan: "Die vraag naar luxe zie je ook in bijvoorbeeld het huren van lakenpakketten en handdoeken. Vroeger deed niemand dat, tegenwoordig is dat heel normaal."

Waar veel campings en vakantieparken werken met schoonmaakbedrijven, doet men op het vakantiepark aan de Tempelierweg in De Dennen alles zelf. Ralph, Berry, Bianca en Ilonka dragen allemaal hun steentje bij en mede hierdoor zijn ze bekende gezichten bij de gasten. De oorsprong van "De Bremakker" gaat al terug naar 1955 als kinderkamp De Bremakker. Maar onder leiding van Joop en Janny wordt de basis gelegd voor het bedrijf zoals men dat nu kent. Een ruim opgezet park met privésanitair en nette chalets. In het hart van het park kunnen mensen terecht bij het eetcafé en het terras. Het centrum van De Bremakker biedt meer dan genoeg voor de gast, zonder overdreven te doen. "Er is op het eiland meer dan genoeg te doen, bovendien is de omgeving hier prachtig. We moeten gewoon niet teveel poespas hebben. We hebben hier wel eens zo'n vertegenwoordiger gehad die begon over glamping en incheckzuilen. Dat is gewoon niets voor ons. Inchecken bij een receptie zou niet meer van deze tijd zijn volgens de vertegenwoordiger. Onze gasten denken daar gelukkig anders over", vervolgt Berry.

"Dat privésanitair kwam met de coronacrisis natuurlijk wel zeer gunstig uit, hierdoor konden wij vrij snel weer open en ondanks de beperkingen, draaien we hier weer volop. Wij hebben geen reden om te klagen. De komende periode zit het gezellig vol. Wie ooit op De Bremakker heeft verbleven kent de gemoedelijke sfeer. Iedereen wordt behandeld alsof ze er al jaren komen en er is altijd tijd voor een lolletje. "Dat wordt gewaardeerd. Dat merk je op speciale momenten. De dochter van een vaste gast komt hier al haar hele leven op vakantie en toen we personeelsgebrek hadden, is ze direct bijgesprongen. Dat is toch prachtig", stelt Berry.

Dat de gasten vast meubilair zijn, komt mooi naar voren in de speciale jubileumkrant, samengesteld door Noemi (de dochter van Ilonka), Bianca en Ilonka. Diverse leden van de 'Bremakkerfamilie' halen hierin herinneringen op, hetgeen mooie anekdotes oplevert, bijvoorbeeld bij Willem van Heeckeren. "Toentertijd (1970 red.) was wat nu het Bosveld is nog een groot vierkant. Met genummerde tegeltjes werden plekken van tien bij tien uitgemeten waar je een tentje neer kon opzetten. Er stond een klein hokje met een toilet en een pisbak, zonder verlichting natuurlijk. Verder waren er de oude toiletten bij de kantine, een klein gebouwtje met zes wc's en een mannen- en een vrouwendouche. Dat was het hele sanitaire gebeuren. 's Ochtends vroeg stonden er zo'n vijf man in colonne met een rol toiletpapier onder de arm te wachten. Dat was de goede ouwe tijd. Op het hele terrein stonden palen in de grond met een ronde ring eraan, daarin hingen de vuilniszakken. Twee keer per dag reden Joop en Ben Kuenenger met een autootje een rondje om de zakken te verwisselen."

Dat ze op De Bremakker wel in zijn voor een lolletje, blijkt ook wel uit een oude herinnering die naar boven wordt gehaald door Frans en Corrie Pothuizen, sinds 1976 gasten op De Bremakker. "Op een avond in de kantine zaten we met een aantal jongelui van de camping wat te eten. Ik zou de bestelling doorgeven en één van die jongens vroeg gekscherend om een broodje paardenpoep. Ik gaf de bestelling door aan Willem, die in de lach schoot... 'Komt in orde!' En ja hoor, even later serveerde hij een broodje paardenpoep, compleet met bestek en servet. De arme jongen wist niet dat er een paard achter de kantine liep."

Dat ze op De Bremakker de sfeer hebben behouden, betekent niet dat er nooit iets is veranderd. "Het is wel zakelijker geworden. We hebben wel altijd gekeken hoe we ons konden doorontwikkelen, dat ging niet altijd vanzelf. In 2008 kochten we een stuk grond ten zuiden van het Akkerveld. We wilden het geheel ruimer opzetten, maar om dit te kunnen realiseren was een bestemmingswijziging nodig. Het heeft uiteindelijk zes jaar geduurd. In 2014 kregen we toestemming om daar chalets te plaatsen", vertelt Berry.

In een interview voor het Texels Ondernemers Platform (TOP) zei Ralph vorig jaar over het vakantiepark met 32 kampeerplaatsen en 150 chaletplaatsen: “We doen er alles aan om het zo natuurlijk mogelijk te houden. Geen coniferenhagen hier, maar bomen en heide en ruimte tussen de chalets. Als we alles op elkaar zouden proppen, zouden er veel meer chalets op kunnen. Maar dat willen onze gasten niet en dat willen wij niet. De auto´s worden hier ook niet bij de tenten geparkeerd. Dat past niet bij ons park. Wel staan er karretjes waar mensen hun spullen op kunnen leggen om ze naar de tent te vervoeren. Ik ken de planten en de bomen en ik weet wanneer ik wat kan snoeien. De administratie en de receptie zijn natuurlijk belangrijke zaken die erbij horen, maar zeker niet mijn favoriete onderdelen. Dat is het domein van onze vrouwen Bianca en Ilonka. Laatst kwam iemand ook met een opmerking over de tuinman die iets toegezegd zou hebben. Die tuinman was ik. Maar ze zien mij niet voor de directeur aan als ik op een trekkertje in mijn oude kloffie voorbij kom rijden."

Niet alleen qua begroeiing en indeling is er ruimte voor de natuur. Onder de bezielende leiding van Ilonka kwamen er ook steeds meer dieren op het vakantiepark. Bianca zegt daarover in de jubileumkrant: "Als we meer ruimte hadden gehad, hadden we waarschijnlijk ook nog olifanten, giraffes en lama's erbij."

Tot op heden moeten ze het op De Bremakker doen met twee ezels, vier schapen en zes katten. Wie overigens vanaf het park richting Ecomare loopt, komt in de nabije omgeving van de camping Schotse hooglanders en heideschapen tegen.

Toekomst

De toekomst voor De Bremakker ziet er rooskleurig uit. Bij iedere verandering is ingezet op de toekomst en zonder grote aanpassingen te doen, kunnen ze weer jaren vooruit. Aan stoppen lijken Ralph, Berry, Bianca en Ilonka voorlopig dan ook nog niet te denken. "En zonder druk op wie dan ook uit te voeren, zijn we blij dat Lesley, mijn neef, en Noëmi actief zijn. We zullen zien wat de toekomst brengt", besluit Berry.

Voorlopig is de rek er bij het familiebedrijf zeker nog niet uit en kan men met vertrouwen uitkijken naar het volgende jubileum.

Job Schepers

Nb. De jubileumkrant is af te halen bij de receptie of digitaal te lezen op de website: www.bremakker.nl.