Wat ik zeggen wou
Ontvoerd?
Hans, Joost en Pieter ontvoerd of….?
Het was zo’n leuk idee, het Sommeltjespad in de Dennen. De vlinders, de kevertjes, de prachtig uitgesneden houten dieren van Marcel Tielemans, de kleine geschenken die de kinderen neerlegden. Wás, want iedere keer opnieuw dat ik daar met een kleinkind vol verwachting langs wandel, zien wij weer hoeveel er vernield en kapot geslagen is. We zijn er wel eens langs geweest met een tube lijm, maar binnen de kortste keren liggen de kabouters, de slak, de egel er weer aan diggelen bij. Wie doet of doen zoiets? Kinderen, tieners of…? Wat is de aardigheid hieraan? Zijn er geen ouders of vrienden bij die corrigerend optreden bij al deze demotiverende handelingen?
Ik kreeg onlangs een drietal stenen kabouters van zo’n 20 cm hoog van mijn zus. Ze zijn nog van mijn moeder geweest. Ik heb ze samen met mijn kleindochter van nieuwe kleur voorzien en drie weken geleden reden wij vol enthousiasme naar het Bosje op de Hoge berg . Daar, in de geheimzinnige holten van de oude bomen zouden wij de kabouters onderbrengen, ver van het vandalenaantrekkende Sommeltjespad. Hans, Joost en Pieter. We zochten voor ieder een mooie holte uit en na gedane arbeid huppelde kleindochter vrolijk nog een rondje om ze ‘tot ziens’ te wensen. Tot ziens?
Van de week liep ik er tegen de avond een rondje en tot mijn schrik en verbijstering waren alle drie kabouters spoorloos verdwenen, geen scherven gelukkig, maar toch…het sprookje kapot. Wat moet ik mijn kleindochter die volgende week weer komt logeren en even langs de kabouters wil, laten zien of zeggen?
Her zou mooi zijn als ik haar vertellen kon dat Hans, Joost en Pieter even gezellig met vakantie zijn en heel binnenkort weer naar huis komen, naar hun eigen boom. Als jij of jullie de kabouters hebben gezien of meegenomen, willen jullie hen dan zo spoedig mogelijk weer terugbrengen? Al is het maar om een klein meisje niet het vertrouwen in de mensheid te ontnemen.
Corrie Timmer,
Oost.