Eilandadvocaat
Amsterdamse Topper
Gerard was en is een echte topper. Altijd was Gerard goed gehumeurd en al zat hij nog zo in de penarie, dan nog wist hij er wel een grap over te maken. Als ras-Amsterdammer noemde Gerard dat “gebbetjes”. De moeder van Gerard was, net als mijn vader, in de Jordaan opgegroeid en daarmee hadden we direct een band. Toen Gerard in maart 2013 op verzoek van Duitsland plotsklaps van zijn bed werd gelicht en gearresteerd, twijfelde ik geen moment om hem als raadsman bij te staan.
In het overleveringsverzoek stond dat Gerard wegens veelvuldig henneptransport moest worden overgeleverd aan het Duitse Openbaar Ministerie. Het zou gaan om drugstransporten in de periode van 2002 tot 2006 en geloof het of niet, inmiddels waren Gerard en zijn vrouw Anja een geheel andere en vooral legale weg ingeslagen. De ellende waar Gerard nu in terecht was gekomen kwam dan ook als donderslag bij heldere hemel. De week na zijn arrestatie zou Gerard vijftig jaar oud worden en het grote feest was natuurlijk al gepland. Niet alleen de familie en bekenden van Gerard waren uitgenodigd, maar zo ongeveer de hele Muziekwijk van Almere was welkom om het glas te heffen op vijftig jaar geluk en gezondheid. Al was het geluk nu dus even gekeerd.
Diezelfde week diende ik een verzoek in tot schorsing van de detentie bij de Rechtbank Amsterdam. Onder de voorwaarde van het inleveren van zijn paspoort mocht Gerard vervolgens thuis afwachten tot zijn zaak zou voorkomen. Twee dagen later was het dan ook groot feest en Gerard vierde niet alleen zijn vijftigste verjaardag maar ook zijn vrijheid, al zou dat niet lang meer duren. Vier weken later was er de uitspraak van de Rechtbank en werd het Duitse verzoek tot overlevering goedgekeurd. Gerard werd aan de grens overgedragen aan de Duitse politie en hierna moest hij zijn strafzaak afwachten in een gevangenis in München.
Een paar weken later ging ik hem met zijn Duitse advocaat bezoeken om met hem zijn strafzaak te bespreken. De Officier van Justitie wilde een deal sluiten om zo een langdurig proces te voorkomen. Als Gerard zou bekennen en akkoord ging met tien jaar gevangenisstraf, zou er geen volledige rechtszaak komen. De Duitse advocaat en ik adviseerden hem het voorstel te accepteren om op die manier weer zo snel mogelijk terug naar Nederland te kunnen. In Nederland lukte het mij de straf om te zetten naar Nederlandse maatstaven en omdat het enkel om softdrugs ging mocht Gerard na een jaar gevangenisstraf weer naar huis.
Het hele geintje was Gerard niet in de koude kleren gaan zitten, maar toen hij weer buiten stond was hij blij dat het voorbij was en hij dit deel van zijn leven eindelijk kon afsluiten. Gerard keek me met vermoeide ogen aan en zei: “Weet je Vincent, dit nooit meer, ik wil mijn kinderen zien opgroeien man. En bovendien: Ik heb er gewoon de kracht niet meer voor!”. Typisch Gerard, altijd het laatste woord en altijd nog een gebbetje.
Vincent van der Velde,
De Eilandadvocaat