Een kunstzinnige duizendpoot
Nu kunstroute klifhanger vanwege de coronaperikelen geen doorgang vindt, hebben Christiane Tschäpät en Cor van Heerwaarden van de organisatie een serie interviews gehouden met kunstenaars. 'Om de jeu' er een beetje in te houden. In de tweede aflevering Annelies van Nieuwmegen.
Haar atelierruimte in de stolp aan de Pontweg is een afspiegeling van haar eigen ontwikkeling en persoonlijkheid, aangekleed met werken uit haar rijke creatieve leven en voorzien van machines en apparatuur waarmee ze leerde werken gedurende haar verschillende opleidingen. In haar atelier: naaimachine, drukpersen voor hout en etsen, computer voor beeld- en fotobewerking, kleiovens voor keramiekobjecten, gereedschap voor metaalbewerking, potten vol verf in alle kleuren en tenslotte een rustige hoek met tafel en stoelen voor haar therapeutische counseling. Het is niet verwonderlijk dat haar familie haar een duizendpoot noemt!
Je wordt duizelig van haar biografie, duizelig van al die paden en zijpaden die ze durfde te nemen en waarover ze nog steeds vol kracht en nieuwsgierigheid wandelt. "Als je de dingen doet die je leuk vindt, geeft dat heel veel energie terug, je kan het dan ook allemaal aan."
Afkomstig uit een warm gezin, waar zij als kind achter de naaimachine van haar moeder kroop en ontdekte dat hiermee ideeën gerealiseerd konden worden. "Als jong meisje wilde ik van alles wat ik in handen kreeg iets maken". Op de Pedagogische Academie koos zij voor de richting Textiele Werkvormen en leerde zij voor het eerst conceptueel denken en creativiteit te combineren. In haar 10 werkzame jaren in het onderwijs waren vooral de creatieve vakken een lust voor haar om hierin les te mogen geven.
Nieuwsgierigheid en nieuwe uitdagingen bewogen Annelies tot het volgen van een opleiding in de toen nieuwe technieken van de automatisering en softwareontwikkeling. Heel wat jaren is zij daarna ook werkzaam geweest in de ICT binnen het bedrijfsleven. Naast haar werk bleef ze verschillende creatieve cursussen volgen in onder andere keramiek, maar ze miste diepgang en verdere persoonlijke ontwikkeling in de kunstuiting en het conceptueel denken.
Zodoende schreef ze zich als 45-jarige in voor de Academie voor Beeldende Vorming in Amsterdam en wordt na de selectieprocedure toegelaten. Tijdens deze opleiding raakt ze steeds meer geïnteresseerd in de grafische technieken. "Denken in gelaagdheid, structuren die over elkaar heenkomen, boeide me mateloos". Nu kwam natuurlijk ook haar computerkennis van pas. Met 50 was ze klaar met haar opleiding tot Docent Beeldende Vorming en studeerde beeldend af op grafische technieken. Het vinden van een baan met haar nieuwe kennis en expertise bleek lastig, maar daardoor werd wel de behoefte om creatief te werken in haar eigen atelier (toen in Velsen Zuid) en deelname aan kunstenaarsverenigingen en exposities extra gestimuleerd.
En toch … Annelies intussen een beetje kennend, verbaast het niet dat ze naar een aanvullende uitdaging zocht. Het wordt de opleiding voor Integratieve Counseling aan de Nederlandse Academie voor Psychotherapie in Amsterdam, die ze eind 2021 beëindigd hoopt te hebben. "Counseling sluit heel mooi aan bij wat ik tot nu toe gedaan heb. Mensen begeleiden en helpen in zingeving en nieuwe zin, om vervolgstappen te kunnen en durven zetten."
En integratief betekent dat zij als counselor / coach de cliënt serieus neemt, als mens in al zijn facetten (dus zowel in denken, voelen, gedrag, lichaam, verbeelding, sociaal, spiritueel). En dat de cliënt vanuit zichzelf een zo groot mogelijk opbouwende waarde creëert.
Annelies is eigenlijk ook een integratieve kunstenares, geïntegreerd met de locatie maar ook sterk op de mens gericht. Haar installatie voor Klifhanger 2011 "Het tentaardig bewind" is er een mooi voorbeeld van, een gelukte combinatie van lokale en sociale gegevens in Den Hoorn. Het verhaal dat hier achter zit, of over haar andere werken, vertelt ze u graag bij een kop thee in haar atelier.