Anders bekeken...
Wild…..
Vorige week was er veel animo voor de “Wilde “triatlon. Veel wilde eilandbewoners hadden weer zin om de krachten te meten.
Iets vanuit een ver verleden, de oertijd, komt boven als we de zee trotseren en “De Kaap”ronden. Zijn we zulke wilde Batavieren gebleven? Ja, ik denk het wel, er is iets wat altijd blijft. De stenen die de mannen in berenvellen versleepten in het stenen tijdperk, verschijnen nog achter de Diek, als het heilige der heilige wordt aangetast komt er actie.
Ceres de godin van de akkerbouw, die heeft het toch al te verduren. Ze heeft het niet zo op bureaucraten. Nee, een vrouw met gevoel, die houdt van wat groeit en bloeit, van grote akkers met maïs en graan, die laat kinderen spelen in haar hof. Die godin heeft niets met voorwaarden voor uitgekeerde subsidie voor verhoogde dijken, binnen of buitenwaarts. Zij houdt van regen op de velden, zij houdt van lachende kinderen in het water en moeders die broodjes mee hebben in de fietstas. Zij heeft geen angst voor het zilte Wad, integendeel, al dat zand, die idiote hoge muren waar je niet meer overheen kunt kijken, een farce. Nee, dat wilde zijn we nog niet kwijt, gelukkig maar.
Deze week stond Linda voorop haar eigen blad, gehuld in drie lapjes, wees ze ons erop , dat we vooral onszelf moeten goedkeuren. Ze vergat haar vierde lapje, haar mondlapje voor te doen, maar dat is haar vergeven. Ook de NRC doet mee, Milou van Rossum schrijft in haar rubriek "Over Seks" en haar column : “Waarom niet alle vrouwen van beffen houden”, deed veel stof opwaaien. Het Noord Hollands Dagblad kwam deze zaterdag met een katern Lust en zelfs mijn favoriete schrijver Wouter Klootwijk pakt in zijn stukje “Schunnig verlangen” uit over de mossel.
Lustopwekkend eten. Mosselen, oesters, ze zijn heerlijk, maar de aanblik van een blote man nog meer. Ik mag graag het torso van manlief bekijken, en als hij zich ontbloot is er meer dan eens de reactie van een “wild" mens. Als u nu denkt dat ik hier op papier het woord bij de daad ga voegen hebt u het mis. Ik ga ook niet vaak meer in bikini , maar voel me plezieriger in mijn badpak.
Of ik hou van beffen, gaat u ook helemaal niets aan, maar dat er iets wilds in ons blijft is een zegen. Het kleinkind dat alles uittrekt en voorover duikt in haar blootje in het warme zeewater, dat met een schepnet achter garnalen aanjaagt, en een krabbenrace houdt over het talud... Ja, dat blijft hopelijk nog lang in ons DNA, het heilige der heilige…
Jozien