Achter de schermen
Schijtlijsters
Van de week had ik een geanimeerd gesprek met een - ik mag gerust zeggen - oudere dame. Ze had de oorlog nog meegemaakt. Ten opzichte van mijn 35 jaar is dat een behoorlijk verschil. Zoals ik ben opgevoed, sprak ik haar keurig aan met u. Eens werden we het niet, maar dat mag gelukkig. Waarom ze lid was een foto-blaadje. Toen ik haar niet begreep, werd duidelijk dat ze doelde op de grote rol voor foto's in deze krant. Het klopt dat we sinds enige tijd bijvoorbeeld een grote foto voorop het nieuwe 'tweede katern' hebben. Maar dit is niet ten koste gegaan van het aantal woorden, de krant heeft meer pagina's.
Maar wie ben ik als snotneus om de kritiek van de oude garde aan de kant te schuiven. De mevrouw was van mening dat we beter eens konden schrijven waarom er vijf mega-villa's worden gebouwd bij Waalenburg. Hoeveel Texelaars wonen er op de Groeneplaats en waarom heeft Texel niets te zeggen op eigen eiland, maar wordt alles besloten door 'Veiligheidsregio', 'provincie' en 'De kop werkt'. De jonge Texelaar heeft het nakijken bij woningen en de Texelse Courant schrijft er niets over.
Nou ja, ze schrijven er wel over. Maar kritisch is het niet. "Schijtlijsters", dat mocht mevrouw op haar leeftijd wel zeggen vond ze. Waarom een paginagroot interview met de burgemeester die het heeft over eenzaamheid? De mevrouw was eenzaam geweest. Zij zat een heel weekend zonder telefoon in haar woning in het buitengebied. Hoe dat kwam? Bij het aanleggen van nieuwe graskeien was de telefoonkabel stukgegaan. De oplossing liet nogal even op zich wachten. Toen ze het erover had met wethouder Huisman - die in de buurt woont - wist die volgens haar niet eens waar haar straat lag. "We worden door Amsterdammers geregeerd die de straten niet eens kennen." En dat bloemetje van Ali B? Niet voor alleenstaanden in het buitengebied.
Het stukje over de b&b's, dat leek er op, vond ze. "Al heette dat vroeger gewoon 'logies met ontbijt'." Het mag allemaal wel wat scherper bij de krant, of durven we dat niet? Kritiek van de lezer moet je nooit lichtvoetig opnemen, zeker niet als iemand al tientallen jaren de Texelaar leest en ook na deze kritiek haar abonnement op het fotoblaadje behoudt. Het kan af en toe wel wat scherper, dat is gewoon waar. Aan de andere kant moet het wel gefundeerd. Ik snap de frustratie echt wel wanneer besluiten met de grootst mogelijke lulkoek worden verdedigd. Het is ook zo dat we als krant moeten waken dat we die onzin niet klakkeloos overnemen.
Er wordt momenteel een hoop onzin verkondigd vanuit het college, en je moet waken voor 'windowdressing'. En wanneer je kijkt naar de gemeenteraad heb je toch veelal te maken met goedbedoeld amateurtoneel. Je kunt niet iedereen over één kam scheren, maar het is soms tenenkrommend. Ik heb respect voor de mensen die er gaan zitten, want ga er maar aanstaan. Er gaat een hoop tijd inzitten voor een relatieve habbekrats, maar vaak heb ik het idee dat ik de stukken beter heb gelezen dan sommige raadsleden. Als je geen zin hebt om al die stukken te lezen, had je een vak moeten leren of een andere hobby moeten kiezen. Mensen zouden bij de komende verkiezingen eens 'stemtechnisch' af moeten rekenen met partijen die er al acht jaar zitten en niet doen waarvoor er op ze gestemd is. Er worden meer verkiezingsbeloftes gebroken dan glazen in een café. Maar ze komen er steeds mee weg. Wiens schuld is dat?
Het is goed dat we zulke kritische lezers hebben, die ondanks hoge leeftijd nog messcherp zijn. De krant ben je uiteindelijk met z'n allen. Ik wilde eerst nog het plaatje uit mijn column halen. Maar hopelijk is dit nog binnen de grenzen van het evenwicht.
Job Schepers