"Klifhanger" houdt jeu er in
Nu kunstroute klifhanger vanwege de coronaperikelen geen doorgang vindt, hebben Christiane Tschäpät en Cor van Heerwaarden van de organisatie een serie interviews gehouden met kunstenaars. 'Om de jeu' er een beetje in te houden. In de eerste aflevering Kees Boevé.
Kees is een echte eiland- en Noordzeeliefhebber. Kort voor ons gesprek met hem had hij nog even een duik in de Noordzee genomen om ons lekker ontspannen tegemoet te treden. Kees Boevé is geen onbekende op het eiland en ook niet voor Klifhanger. Wij leerden hem kennen toen hij voor Klifhanger 2018 een vervallen schuurtje vlak voor camping Loodsmanduin transformeerde tot “Hotel Moeilijk”.
Wij wilden hem een beetje beter leren kennen en vroegen ons af hoe hij met kunst in aanraking was gekomen, hoe hij zich tot kunstenaar ontwikkeld heeft. Tijdens onze ontmoeting met hem realiseerden we ons dat Kees zelf nog steeds op zoek is. Tijdens het gesprek nam hij ons mee op deze zoektocht.
Kees groeide op in een gezin waar kunst helemaal niet belangrijk was. "Ik wist niet eens dat je kunstenaar gaan worden, dat je ervoor kon kiezen." Maar zo begon wel zijn zoektocht. "Het proces naar zijn creatieve uitingen begon met toegepaste vormgeving; van een grafische opleiding – "maar dat was niks voor mij, ik moest alleen maar dingen doen, die me niet aanspraken" - naar decorbouw en meubelmaker, en van werken met hout naar staal; maar wel steeds doelgericht.
Hij kreeg de kans om te werken met opdrachten in het atelier van Joep van Lieshout, wat hij als bijzonder leerzaam heeft ervaren. Nog steeds is Van Lieshout een groot voorbeeld voor hem (www.ateliervanlieshout.com). "Al doende kwam ik erachter dat ik goed was met mijn klauwen."
Even belandde hij op een zijweg doordat hij kon werken in de scheepsbouw. Dat beviel aanvankelijk heel goed, hij kon zelfs de werf overnemen, misschien het moment om een gezin te stichten?
Maar al gauw ging zijn zoektocht verder en zo belandde hij alsnog op de Rietveld Academie, waar hij voor het eerst een niet doelgerichte, maar vrije kunstzinnige vorm van uiting op zijn pad vond. Hij kreeg hier de opdracht om met klei te werken. ‘Ik kon er compleet vrij mee werken, en tijdens het proces kwam ik erachter dat ik me liet leiden door wat het materiaal wil, met mij wil’. Tijdens een uitwisseling in die periode ging hij naar Chicago waar hij zich weer op een ander materiaal stortte: brons.
Dankzij de verschillende opleidingen heeft Kees Boevé kennis gemaakt met even zoveel materialen, waardoor hij nu kan zeggen: "Mijn idee is leidend, daar zoek ik het medium bij. Als je diep in het materiaal bent gedoken dan kom je automatisch je mogelijkheden tegen. Deze zin weerspiegelt zijn artistieke geest en werken tegelijk: Kees is veelzijdig, laat zich niet in een hoek stoppen, of een bepaalde richting duwen. Hij is vrij in zijn artistieke uiting en het gekozen materiaal – ‘ik heb fascinatie voor alle materialen’ - hij laat geen herkenbaar patroon ontstaan, of wel, dat is zijn signatuur: blijf zoeken.
Typisch Kees dat hij voor Klifhanger 2021 een nieuw avontuur wil aangaan met totaal nieuwe materialen: een project met geluid, beweging en licht – alles aangepast aan de plek of het moment. Bij wat hij bedenkt, heeft hij wel mensen nodig die meewerken. Samenwerking, dat is heel belangrijk voor hem. Maar door de ervaring heeft hij wel geleerd, dat hij de kapitein moet blijven. Dit geldt ook voor zijn commerciële onderneming in de decorbouw.
"Als ik iets voor mezelf heb kan ik urenlang doorgaan en telkens opnieuw beginnen en eeuwig doorgaan." Zijn vrouw Melanie vult aan: "Hij moet wel met zijn handen werken, daar wordt ie blij van, hij kan nachten doorwerken. Dan zie je dat ie helemaal gelukkig is!"
Door de corona is zijn droom over een vaste plek nog sterker geworden. "Ik wil een plek waar ik mijn veilige haven van kan maken, het liefst in de buurt van de zee!"
