Wat ik zeggen wou
Zeikwijven
Zeikwijven!!! Ja, U verstaat me wel: 'Zeikwijven', dat is toch gewoon Nederlands? Ja, meneer, mevrouw die woensdagmiddag een wandeling maakten bij de Horsmeertjes, ik heb het tegen u. Ik ben die overjarige puber met die oranje speelgoedauto die u tegenkwam.
Ik zal ter verduidelijking beginnen bij het begin, woensdagmiddag had ik bedacht dat ik mijn dagelijkse therapeutische wandeling ging doen bij de Horsmeertjes, ik wandel of fiets namelijk iedere dag om na een ongeval en revalidatie zo mobiel mogelijk te blijven.
Nu zijn er natuurlijk allerlei soorten wandelaars: je hebt wandelclubjes, je hebt echtparen die wandelen, je hebt mensen met honden die wandelen, je hebt mensen met verrekijkers die wandelen en je hebt overjarige pubers met oranje speelgoedautootjes die wandelen, maar we wandelen allemaal en dat doen we dan op wandelpaden. Precies zoals het allemaal bedoeld is.
Zo ging ik 'dus vanaf de Mokweg onderweg met mijn elektrisch aangedreven Traxxas X-Maxx radio controlled autootje' - dat ik voor me uit laat rijden tot de volgende bocht of duintop - tot er na een kwartiertje een echtpaar met verrekijker mij tegemoet kwam waarvan de als man uitziende helft op barse onvriendelijke toon mij toesnauwde “moet dat nou in de natuur”. Ik stond perplex en wist zo gauw niks ander uit te brengen als “hoezo zou dat niet moeten in de natuur?” waarop u beiden hartstochtelijk begon te oreren dat ik herrie maak en dat u mij van honderden meters hoorde aankomen. Waarop ik mijn autootje een stukje achteruit laat rijden en aan u vraag: “dus dit noemt u herrie?", terwijl er over De Hors een helikopter langsvliegt. "Ja dat is herrie", zegt u beiden. Ik sta nog perplexer, want mijn autootje heeft geen toeter, heeft geen sirene, kan alleen maar vooruit, achteruit, linksaf en rechtsaf en zegt daarbij "zoem, zoem, zoooooeeeeeeeem."
Op dit punt had ik beter mijn mond kunnen houden en bij mezelf moeten denken: die sporen niet, maar ja. Wat je beter had kunnen doen, bedenk je altijd achteraf, dus ik snauwde naar het tweetal “zeikwijven” waarop u reageerde met “hij is een man hoor” en ik wederom zei 'zeikwijven', u verstaat me wel 'zeikwijven', dat is toch gewoon Nederlands? In mijn belevingswereld heb je namelijk wel wat meer nodig dan alleen een sumpie tussen je benen om een man te zijn en in mijn belevingswereld ben je een zeikwijf als je je gedraagt zoals u die middag deed.
Achteraf had ik allerlei andere dingen kunnen zeggen. In plaats van 'zeikwijven' had ik kunnen zeggen “vooringenomen bevooroordeelde geitenwollen sokken”, dat had natuurlijk veel beter gepast, maar ik zou dan ook toegeven aan een vooroordeel. In mijn vooroordelen is iemand met een legergroene allwheather broek en een verrekijker een militair, een boswachter of een geitenwollen sok en zo zal u ook wel vooroordelen over mij hebben. Maar als je de moeite neemt om vriendelijk tegen elkaar te zijn, dan kom je misschien wel op verrassende ontdekkingen. Zo is mijn autootje elektrisch, dat moet u aanspreken en de stroom komt van mijn eigen zonnepanelen, groener kan het bijna niet.
Maar als het nou weer eens zo komt dat u toevallig net dezelfde wandelpaden wil gebruiken als ik, zou u dan misschien voordat u iets onaardigs gaat zeggen eens bij uzelf kunnen denken dat niet iedereen hetzelfde is en dat de wandelpaden niet van u, maar van iedereen zijn? Ook van overjarige pubers met fluor oranje autootjes.
Als je dan iets hoort achter die duintop wat je niet kan thuisbrengen, dan is dat geen herrie. Dan is dat gewoon iets wat je niet kunt thuisbrengen en als je dan over de duintop een speelgoedautootje ziet staan, dan is de kans groot dat ik er achteraan kom. Als je dan gewoon 'goedemiddag' of 'hallo' zegt, dan zeg ik gewoon 'goedemiddag' of 'hallo' terug. Dat scheelt van beide zijden een heleboel ergernis en zo blijven we een beetje lief naar elkaar.
Een fijne wandeling nog:
Andre Barhorst