Simone Ouwehand:
Simone Ouwehand: "Soms 'duik ik de klei in' en ben ik bezig met keramieklessen." Foto: Aangeleverd

Zorg is een heel veelzijdig beroep

Hoe bent u op Texel terecht gekomen?

Mijn ouders hebben 40 jaar een stacaravan bij de Turkse Tent in De Koog gehad, we kwamen dus vroeger al veel op het eiland. In 1977 was ik met een stel collega’s op vakantie en we belandden gezellig in den Grooten Slock. Daar viel iemand van een barkruk, die ik overeind hielp en daarmee begon toen de verkering. Drie jaar later verhuisde ik definitief naar het eiland. Eerst samenwonen boven de winkel van Theo de Graaf en na twee jaar in onze eigen Kasko woning op de Schoudieck in de Mars. Het Kasko project was al wat jaren eerder door enthousiaste mensen opgestart en Peter zat in het bestuur. De houten huizen waren zo’n beetje de eerste die daar gebouwd werden en ik fietste er in het begin nog door een aardappelveldje naar de Waalderstraat. Ik woon er nog steeds met veel plezier!


Wat voor werk doet u?

In 1973 ben ik in Leiden gestart met de verpleegkundige opleiding. Daarna in Amsterdam gewoond en gewerkt in het Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis, waar ik de oncologie opleiding volgde. In 1980 kon ik op Texel in het verpleeghuis komen werken. De overgang van stad en ziekenhuis naar Texel en een verpleeghuis was groot. Texel was toen nog best stil in de winter en ik was blij als het voorjaar werd en er wat toeristen kwamen. Het werk was nog erg kleinschalig en een beetje pionieren soms. Alles ging nog gemoedelijk en er waren minder regeltjes. We hadden een eigen busje en gingen met de bewoners op pad en zelfs op vakantie. Zo krijg je een heel ander en intensief contact met de bewoners en collega’s waar je dan 24 uur mee optrekt. Alles verliep niet altijd even soepel, maar we hebben wel veel gelachen en ik kan er na 40 jaar met plezier op terug kijken.


Blij met mensen die stolp of schapenboet helemaal opknappen

Wat is het mooie aan de zorg?

Allereerst, vind ik het fijn om met mensen te werken. Het voelt goed iets voor iemand te kunnen betekenen met behulp van mijn kennis en ervaring. Het is ook een heel veelzijdig beroep; je kunt er in blijven leren en ontwikkelen. Daarnaast heb ik de medische kant altijd erg interessant gevonden. Vroeger lag de nadruk wel wat meer op het lichamelijke en medische stuk en nu zie je dat welzijn ook een steeds grotere rol is gaan spelen, zeker ook in de ouderenzorg. Maar het een kan niet zonder het ander en dat komt in deze “Corona periode” wel goed naar voren.


Hoe gaat u in de zorg om met corona?

De “Corona tijd” begon in het verpleeghuis eerst met een bezoekregeling: Per dag 1 bezoeker per bewoner. Tot de “Lockdown” kwam en we “op slot gingen” (we zijn helaas op 11 mei niet voor de versoepeling van deze regeling in aanmerking gekomen). Wij als verzorgend personeel kregen het opeens een stuk drukker. Het gemis aan mantelzorg, familiebezoek, activiteiten en behandelingen van onder andere fysio en ergotherapeuten was groot. Iedereen die geen vitale rol of functie had moest wegblijven en thuis werken. We moesten creatief omgaan met alle veranderingen en maatregelen die genomen moesten worden en extra alert zijn. Gelukkig zijn er tot nu toe geen besmettingen geconstateerd!!! Bovendien hebben we een mooi voorjaar en een prachtige tuin die afgezet is, zodat de bewoners naar buiten kunnen. Daarnaast worden we verwend met muziek in de tuin, bloemen, taart en zelfs een keer met oliebollen! Onze bewoners eten meestal gezamenlijk, ze hoeven dus niet de hele dag op hun kamer te blijven. Dat maakt het isolement wat minder groot, maar neemt de behoefte aan bezoek van geliefden niet weg. Geleidelijk aan zijn er weer wat aangepaste activiteiten opgestart en zaken als raamcontacten, beeldbellen, skypen en facetimen zijn ontdekt. We hebben nu ook dankzij de jongerentak van de Rotary het KletsHuus gekregen. Dit is een strandhuisje dat tegen een raam van het verpleeghuis aan is gezet en waar familie en vrienden door een luidspreker met bewoners binnen kunnen praten.


Wat doet u zoal in uw vrije tijd op Texel?

Ik hou erg van de natuur en vermaak me dus met fietsen, wandelen en fotograferen. Met wat minder weer ga ik lezen of “duik ik de klei in“ en ben ik bezig met keramieklessen en mijn eigen keramiekoven. Verder zit ik op Engelse les, ben gek op Schotland, geschiedenis en musea en steden bezoeken. Dat laatste kan ik vaak combineren met een bezoek aan een van mijn kinderen die respectievelijk in Rotterdam, Maastricht en Amsterdam wonen. Ik vind het nog altijd heerlijk om me af en toe even in de stad onder te dompelen. Ik hoop binnenkort ook weer mijn vrijwilligerswerk bij het Hospice te kunnen oppakken. Na het overlijden van mijn echtgenoot heb ik dat tijdelijk stopgezet, maar na mijn pensionering zal ik daar weer meer tijd voor hebben.


Hoe ervaart u de mensen op Texel?

De mensen op Texel vind ik over het algemeen vriendelijk, open en recht door zee. Ze komen vaak meteen “to the point” en ze winden er dan geen doekjes om, je weet meteen waar je aan toe bent.


Wat moet er blijven zoals het is?

De natuur en het landschap zijn prachtig. Maar ook het behoud van bijvoorbeeld schapenboeten en stolpboerderijen vind ik erg waardevol. Ze maken Texel wat het is: een uniek eiland in een prachtige Waddenzee!


Wat zou er op Texel anders mogen?

Sommige nieuwbouw! Ik vind het er vaak somber en strak uitzien, niet zo passend bij het landschap. Ik ben blij met mensen die een stolp of vervallen schapenboet helemaal opknappen of nieuw bouwen in de stijl van het eiland.


Wat verdient er meer aandacht op Texel?

Bescherming van de duinen… ik kan me er soms aan ergeren dat mensen dwars door de duinen lopen of fietsen. Er zijn paden en er staan bordjes en die staan er niet voor niets denk ik dan. Misschien dat er niet alleen Nederlandse tekst op zou moeten staan?? (op de boot roepen we ook alles drietalig om)


Wie verdient er een grote pluim op Texel?

Het is afgezaagd, maar mijn collega’s in de zorg geef ik een grote pluim! Zeker ook de jongere collega’s die net in dit mooie beroep starten. Ik vind het dapper om in deze tijd van bezuinigingen en hoge werkdruk aan deze best wel zware baan te beginnen.


Volgende 'Eiland Van...'?

Ik wil graag Lida Wels nomineren. Met een heel gezellig groepje volg ik Engelse les bij haar. Ook is zij in de muziek actief.