Anders bekeken...
Eigenlijk is het nog oorlog, op ons eiland kwam de Bevrijding pas op 20 mei. We hebben allemaal te vroeg met de vlag gewapperd, we hebben allemaal te vroeg de Last Post gespeeld en herdacht. Raar eigenlijk, dat iets wat een heel eiland in de macht heeft gehad, toch een andere datum krijgt. Dat is geen onwetendheid toch? Of wel?
Het snotneusje….
Ik keek naar het Bevrijdingsjournaal, Herman deed dat waardig in een “mooie” setting, veel herkenbaar materiaal. Maar wat ik niet wist was de beschieting tijdens het bevrijdingsfeest in Amsterdam op 7 mei. Duizenden mensen liepen massaal op de Dam in feeststemming toen op de hoek van de Kalverstraat het vuur werd geopend. 33 doden en 120 zwaargewonden.
Je moet je voorstellen dat de massa die opgelucht danst en lacht, luistert naar de vrolijke klanken van het draaiorgel “Het snotneusje”, in één klap terug is in de oorlog, rennend dekking moet zoeken, en slachtoffers om zich heen ziet vallen. Een herbeleving van wat was. Afschuwelijk…
Na de oorlog was de focus op wederopbouw en werd het liefst niet stilgestaan bij wat naast de materiële schade ook aan mentaal leed was aangericht. Er werd weggestopt en gezwegen. Mensen met nachtmerries, herbeleving en prikkelbaarheid vonden weinig gehoor. Nu weten we wat de angststoornis in de mindset kan doen .
En dat geldt niet alleen voor de traumatische oorlogservaring. Nee, onze geest kampt vaker met dit probleem. Het Post Traumatisch Stress Stoornis komt bij andere vormen van agressie, verkrachting, zwaar ongeval en mishandeling ook voor. De oorlog, het ernstige voorval kreeg een staartje waar met aandacht en zorg naar had moeten worden gekeken.
Deze week las ik een artikel over het post IC-syndroom. Patiënten die een periode op de intensive care hebben gelegen en hebben gestreden voor hun leven, die kampen in hun herstel met slapeloosheid, nachtmerries, gebrek aan energie, depressieve klachten en meer.
Een moeilijk proces wat bovenal met geduld moet worden tegemoet getreden. Het is bijna niet te bevatten dat een beginnende snotneus zulke extreme gevolgen kan hebben. De plek waar is gestreden, de IC, het verpleeghuis, de quarantaineslaapkamer, het maakt eigenlijk niet uit. Het is een herbeleving, bijna echt, van de moeilijke periode, de strijd op leven en dood, de verwoestende oorlog in het lichaam.
Deze tijd zal ons blijven heugen, niet alleen bij de patiënt, maar ook bij de verpleging, de familie, de mantelzorg, de omstanders. Gelukkig, het draaiorgel “Het snotneusje” speelt weer buiten op De Dam, nu wij nog….
Jozien