Kleuter voor groot deel onbeschreven
Hoe bent u op Texel terechtgekomen?
In 1972 ging ik met mijn ouders en zus van onze naoorlogse flat in Arnhem naar Texel op vakantie. In 'vol pension' in Eierland. Door de jaren heen deden we zo verschillende regio's in Nederland aan. Op de Waddeneilanden waren we nog niet geweest. Verder dan Texel zijn we als gezin nooit gekomen. Ik bleef daar steken omdat ik toen Jaap ontmoette. De twee zomers daarna deed ik vakantiewerk bij Albert Heijn aan de Binnenburg. Zo leerde ik het eiland en de mensen kennen. Die laatste zomer trouwden we en kreeg ik de baan van mijn leven en werd kleuterjuf op kleuterschool 'De Buitelboet' aan de Burdetstraat.
U heeft vervolgens 43 jaar voor de klas gestaan op De Fontein, wat was het mooie aan het onderwijs?
De interactie met kinderen is het meest bijzondere aan dit werk. Hun individuele ontwikkeling te mogen volgen en hen de juiste ingrediënten te mogen aanreiken. Het werken met en voor kinderen op school heeft zoveel mooie aspecten. Het afstemmen met de ouders, het samenwerken met collega's en instanties met dezelfde toewijding en missie. Door de jaren nam ik verschillende taken en functies op me bij inmiddels basisschool De Fontein. Ik ontwikkelde mijzelf met bijscholing en cursussen. Mooi vond ik mijn specialisme op het gebied van Interne Begeleiding (begeleiding bij problemen) en dyslexie. Het gaf mij nog meer begrip en inzicht op het gebied van kinderen die iets speciaals nodig hebben om zich verder te kunnen ontwikkelen.
“Fon welleke Vlamen ben je d'r iên?” vond ik groot compliment
Wat is/was het mooie aan werken met jonge kinderen?
Jonge kinderen zijn puur en onbevangen. Tegelijkertijd weet je dat de kleuter die de ouders aan je toevertrouwen, pas vier jaar op aarde is en eigenlijk nog voor een groot deel onbeschreven. En dat jij die dan mag begeleiden en dingen mag leren! Dat is een voorrecht. Kleuters prikkelen tot ontdekken en zelfontwikkeling door de juiste vragen te stellen en hen nieuwsgierig te maken. Dat leerde ik op de KLOS (KleuterLeidster Opleiding School) in Arnhem en dat is nu weer actueel.
Wat doet u zoal in uw vrije tijd op Texel?
Toen ik stopte met werken heb ik mezelf een jaar rust beloofd. Ik wilde me oriënteren op oude en nieuwe hobby's. Wol vilten, -spinnen en tekenen. Daar neem ik nu de tijd voor. Ik wandel en fiets graag en heb wat oppas voor onze Texelse kleinzoons. Verder ben ik te vinden in de groentetuin en doe het huishouden, waar ik eerder minder aan toe kwam.
Vanwaar de betrokkenheid met landen in Afrika?
Voordat ik Jaap leerde kennen, was mijn verste reis naar Luxemburg. Toen ik Texel aandeed, was hij net terug van vier jaar ontwikkelingswerk in Kameroen. Het was voor ons beiden belangrijk dat ik ook kon begrijpen wat deze ervaring voor hem heeft betekend en met hem heeft gedaan. In 1976 gingen we er samen heen als vakantie. Er ging een nieuwe wereld voor me open. De totaal andere omstandigheden, andere cultuur, andere mogelijkheden en de gewoonten en keuzes die daarvan het gevolg zijn. Het bleef niet bij één bezoek. Er volgden er nog zeven. Die ervaringen werden deel van ons leven, deel van onze keuzes en beslissingen. We leerden samen veel mensen kennen en sommigen onder hen beschouwen we als familie.
Hoe ervaart u de mensen op Texel?
Ik ervaar de Texelse samenleving als open, levendig en actief. 'Doenerig!' Betrokken en behulpzaam. Soms ook wel als wat behoudend. Waarom moet het veranderen? Eerst maar eens kijken of het wat wordt. De kat maar eens uit de boom kijken. Als oorspronkelijk 'overkanter' heb ik dat ervaren. Dat neemt niet weg dat ik me hier vanaf het begin thuis voelde. Toen iemand mij ooit vroeg: “Fon welleke Vlamen ben je d'r iên?” vond ik dat een groot compliment!
Wat moet er vooral blijven zoals het is?
De samenhang tussen ruimte en natuur op Texel is prachtig. Hier en daar is ruimte voor natuur gemaakt, zoals bij het Tureluursproject en de duinen aan de Waddenzeekant. Het is verrassend hoe mooi dat uitpakt. Het fietspadennet is op Texel geweldig, al mogen ze nu worden aangepast aan het intensievere gebruik. Het gaat door prachtige gebieden.
Wat zou er op Texel anders mogen?
Soms verbaas ik me over al het zwerfafval. Als je in zo'n mooi gebied bent, gooi je je rommel toch niet zomaar van je af? Of laat je het toch niet liggen?
Wat verdient meer aandacht op Texel?
De verbondenheid van de Texelse jongeren met de toekomst van het eiland. Hun toekomst! Ik zou ze graag meer ruimte toewensen om aan te geven hoe zij die toekomst zien en wat zij daarvoor nodig hebben.
Wie verdient een grote pluim op Texel?
Mensen die vrijwilligerswerk doen en zich op zoveel gebieden vol enthousiasme en overgave inzetten om te doen wat gedaan moet worden. Zij zijn het cement in de samenleving. Ik heb veel ontzag voor het verantwoordelijkheidsgevoel dat zoveel mensen hebben.
Hoe kijkt u tegen het toerisme aan?
Ik moet zeggen dat ik de toeristen in deze coronacrisistijd best mis. Zelf ben ik hier als toerist gekomen en ik ben er altijd trots op geweest dat veel mensen heerlijk kunnen genieten van ons mooie eiland. Zolang ze dat met respect voor de mens en de natuur doen mogen ze zich welkom voelen.
Hoe gaat u om met de coronacrisis?
Ik neem het gevaar van het virus serieus. Ik houd me strikt aan de 1,5 meter afstand en de hygiènemaatregelen. Het contact met familie en vrienden begin ik nu wel te missen. Met name de kleinkinderen. We beeldbellen natuurlijk en ik lees hen via de app voor uit een geweldig mooi boek van Harold Timmer. Erg leuk om te doen.
Wat doet u over vijf jaar?
De hobby's van nu beter ontwikkelen en meer andere eilanden ontdekken. We hebben er de laatste jaren al veel bezocht en er staan er meer op ons lijstje! Eilandbewoners lijken meer op elkaar dan dat ze van elkaar verschillen!
Volgende 'Eiland Van...'?
Simone Ouwehand. Overbuurvrouw en bewoner van onze Kaskowijk van het eerste uur. Een van de mensen die een enorme staat van dienst heeft in de Texelse zorg.