"Altijd gedroomd van wonen op Texel"
Hoe bent u op Texel terecht gekomen?
Toen ik een jaar of 6 was, kwam ik voor het eerst met mijn ouders en zusje en broertje op Texel. Sindsdien gingen we ieder jaar naar Texel op vakantie en moest ik altijd huilen op de boot terug naar de overkant (mijn moeder trouwens ook). Ik zei wel eens tegen mijn moeder: ‘Later ga ik op Texel wonen’. Mijn moeder zei dan: ‘Nee joh, dat is leuk voor vakantie, maar niet om te wonen’. Maar ik dacht dan: ‘Dat zullen we nog wel eens zien’ en bleef altijd dromen van wonen op Texel. Inmiddels wonen mijn ouders ook hier op het eiland.
Wat voor werk doet u op Texel?
Sinds 1 augustus 2019 werk ik als dierenarts bij Dierenartsenpraktijk Texel. Daarvoor werkte ik 5 jaar in Den Helder als dierenarts en ging ik elke dag met de boot op en neer. Omdat ik ook graag op Texel werkzaam wilde zijn en omdat ik het erg leuk vond, werkte ik daarnaast als medewerker bloedafname op de prikpost bij de schietvereniging. Inmiddels ben ik met bloedprikken gestopt omdat het steeds moeilijker werd om te combineren. In de weekenden werk ik bij Paracentrum Texel als instructeur en vrijval-fotograaf.
Zo ontzettend leuk te zien hoe mensen van een sprong genieten
Vanwaar ooit de keuze om dierenarts te worden?
Ik was als kind al dol op dieren. Thuis hadden we honden en katten. Ik kan me nog goed herinneren dat mijn moeder vertelde over haar oude hond die ziek was geworden en overleden. Ik vond dat zo erg, sindsdien wilde ik het allerliefst proberen dieren beter te maken.
Wat is het mooie aan parachutespringen?
Het is actief, spannend, heftig en tegelijkertijd het meest rustgevende wat je kunt doen. Het uitzicht boven Texel en de andere eilanden is zó mooi, dat verveelt nooit. Sinds een paar jaar spring ik mee met mensen die een tandemsprong maken om ze te filmen en foto’s te maken. Het is zo ontzettend leuk om te zien hoe mensen van een sprong genieten, alsof je het zelf ook weer voor het eerst meemaakt.
Wat doet u verder zoal in uw vrije tijd op Texel?
Er is te weinig tijd voor alle dingen die ik wil doen! Ik zit met veel plezier op zangles en pianoles bij Artex. Ik houd van hardlopen en wandelen in het bos en op het strand. Ik rijd graag rond in mijn Renaultje 4 uit 1978 (ik zou wat meer tijd moeten besteden aan het opknappen van dit autootje, maar het komt er nooit van).
Hoe ervaart u de mensen op Texel?
Toen ik hier kwam wonen, zeiden mijn vrienden van de overkant: daar kom je vast nooit tussen! Maar ik heb nooit het gevoel gehad dat ik niet welkom was. Texelaars zijn juist heel open en gezellig. En heel erg nieuwsgierig.
Wat moet er op Texel vooral blijven zoals het is?
Het Marsdiep. Ik hoop niet dat iemand ooit bedenkt dat er een brug of een tunnel moet komen.
Wat zou er op Texel anders mogen?
Ik vind het moeilijk om hier een antwoord op te hebben. Ik vind het hier zo fijn! Misschien dat het als starter niet makkelijk was/is om een betaalbaar koophuis op Texel te vinden.
Wat verdient meer aandacht op Texel?
Meer betaalbare starterswoningen?
Wie verdient een grote pluim op Texel?
Iedereen verdient op dit moment een pluim denk ik, maar als ik een (beroeps-)groep moet noemen, dan zou ik zeggen: iedereen die in de zorg werkt: artsen, verpleegkundigen, medewerkers van de Gollards en het Verpleeghuis, thuiszorgmedewerkers, mijn voormalige collega’s van de prikpost en wie ik nog allemaal vergeet. De medewerkers van de supermarkten en winkels verdienen ook een pluim, dat ze in deze tijd zorgen dat wij nog boodschappen kunnen doen.
Hoe kijkt u tegen het toerisme aan?
Ik kwam zelf hier ook eerst als toerist, dus ik begrijp helemaal waarom zoveel mensen hier zo graag komen. Toerisme is ook een grote belangrijke bron van inkomsten voor veel mensen. Maar ik kan me stiekem wel enorm ergeren aan bijvoorbeeld auto’s die plotseling stil gaan staan in de berm omdat ze een vogel hebben gespot en aan de volle parkeerplaatsen bij mij in de buurt. Het is een haat/liefde verhouding denk ik.
Hoe gaat u om met de coronacrisis?
Op mijn werk was het even erg rustig, maar langzamerhand wordt het toch weer wat drukker. We hanteren de 1,5 meter zoveel mogelijk. We plannen minder afspraken per uur. We doen ons best. De verhalen die je leest over zieke mensen die geen bezoek kunnen krijgen, oudere mensen die eenzaam zijn, grijpen me wel erg aan. Op 28 maart ben ik tante geworden van baby Fien, die in Utrecht woont. Het is wel moeilijk dat mijn ouders en ik haar nog steeds niet hebben kunnen knuffelen. In het licht van alle nare dingen die er gebeuren, is het natuurlijk eigenlijk maar iets kleins, maar leuk is het niet. En met dit mooie weer heb ik toch ook wel zin om aan mijn parachute boven Texel te hangen.
Wat doet u over vijf jaar?
Over 5 jaar zou ik graag een gezin willen hebben als dat me gegeven is, maar verder hoop ik niet veel anders te doen dan nu!
Volgende 'Eiland Van...' ?
Mijn goede vriendin Vivianne Francken. We hebben elkaar leren kennen toen we beiden in de zomer werkten bij het Vliegveld Restaurant. We zijn min of meer tegelijk op Texel blijven wonen. Inmiddels heeft ze 2 lieve kinderen waar ik soms op mag passen en die mooie tekeningen voor me maken.
