Wat ik zeggen wou
De vierde mei
Die dag ben ik alleen gegaan
die dag van stil gedenken
Toen heb ik op het duin gestaan
en zag de meeuwen wenken.
Nog kind was ik die donk’re jaren
Geen leed drong toen nog tot mij door
In verhalen heb ik het ervaren
verhalen, die ik nooit meer verloor
Stil was ik daar in ’t witte duin
geen mens die mij gevolgd was
Stil mijn gedachten aan het puin
aan stille doden onder ’t gras
Die dag ben ik alleen gegaan
na ’t klokgelui, ’t moment van rust
Zo lief was mijn lands bestaan
Ik heb het witte zand gekust
Zo lang geleden zijn die tijden
Die donker waren als nooit eer
Te groot, te groot het bitter lijden
oh, laat ons bidden, dat nooit weer
Tinie Beumkes,
geboren op 5 oktober 1941. Ze overleed vijf jaar geleden. Geplaatst op verzoek familie.