@TXL
Corona-crisis
Ook ik ontkom er niet aan geloof ik. Ja, ik kan het hebben over het prachtige lenteweer, de bloeiende tulpen en de dartelende lammetjes, al doet dat een hoop goed aan de situatie waar we nu in zitten. Ik vind het af en toe maar moeilijk. Met vlagen. Zorgen om mijn gezondheid en die van de baby in mijn buik, zorgen om gezondheid van familie en naasten. Maar ook andere zorgen. Waar ik vorig jaar het familiebedrijf in stapte om de eerste stappen als eigen ondernemer te gaan zetten, waar ik net als veel anderen uitging van economische bloei, lijkt die gedachte als een zeepbel even uit elkaar gespat. De economie op Texel draaide op volle toeren, het kon niet beter, en nu zijn we weer even met alle voeten op de grond gezet.
Ik voel veel emotie, gezondheid staat voorop, en verbroedering, maar ik voel soms ook boosheid en machteloosheid. Ik ben voorstander dat we op onze tellen moeten letten en om de medemens moeten denken. Dat het goed is dat toeristen hier niet in groten getale over Texel wandelen. Maar het is ook ons brood en mijn brood. Gezondheid staat voorop, maar ik heb indirect ook geld nodig om mijn gezondheid te waarborgen (denk aan simpelweg een zorgverzekering). De overheid betaalt dat logischerwijs niet voor mij, en dat is een tweestrijd. Het is zoeken naar balans, balans voor gezondheid, balans voor economie. Ik vind het moeilijk dat iedereen zijn harde mening overal neerzet. We weten met z’n allen niet wat goed en slecht is, dat weten we pas na deze crisis. En dan zullen er altijd dingen zijn waar we achteraf van zeggen, dat had anders gekund. Maar dat is het leven.
Hoe lang zullen we in deze crisis zitten? Qua virus zelf zal dat pas daadwerkelijk verdwenen zijn als medicijnen dat kunnen doen. Hoe lang duurt dat nog? Een jaar?Twee jaar? En moet dan Texel maar zo lang op slot? Ik vind het moeilijk. Dus kijk ik maar naar al die dartelende lammetjes in de wei. En geniet ik van mijn tulpen op de eettafel. En van mijn dochter die knutselwerkjes maakt of verdiept zit in haar eigen fantasiespel. En hoop ik dat meerdere mensen dat zullen doen. Schrijf die harde mening maar op in een dagboek. Of schreeuw het uit tegen een boom.Maar verbroedering is ook lief zijn voor elkaar. Begrip tonen voor ieders situatie. Dat leren we hier sowieso van; we hebben elkaar, en het leven kan soms vrij simpel zijn. Blijf gezond!
Emily Westdorp