Anders bekeken...
Spanningsboog…Ereboog…
Spanningsboog…Ereboog…
Voor huis stopt Ties met de hond: ”Ze kunnen leuk spelen samen hè?” We praten wat op afstand. “Lukt het wat met het thuis en huiswerk?”, vraag ik. “Het is een gedoe hoor, alles thuis op de laptop, ik mis school, mijn spanningsboog is niet zo groot.”
“Kun je de studie niet afwisselen met wat beweging ?” Ik herken het probleem wel, veel kinderen en ikzelf hadden er ook last van.
Een uur gym, muziek, fietsen van en naar school, voetballen, zwemmen na schooltijd, het zijn welkome afwisselingen en die zijn er nu even niet voor hem.
De jeugd had nu moeten slepen met de takken op de meierblis. Je ziet het zo voor je, de grote aanhangwagens vol snoeihout worden gelost, de oude rieten stoelen, de pallets. Allemaal kinderen die aan het klimmen zijn en stapelen. Ja, ze maken hele kotten voor zichzelf. De piepers aan een draad en de zwarte vegen op het gezicht. De Meierblis staat net als zoveel andere dingen dit jaar niet op de agenda. De Palmpasenoptocht met muziek door het dorp en lekker snoepgoed om te smikkelen is van de baan.
De spanningsboog van velen wordt op de proef gesteld. De ouders die thuis werken met de kinderen aan tafel, moeten af en toe tot 10 tellen. Ik heb diep respect voor de boeren en vissers die gewoon doorgaan, voor de mensen die de winkels bevoorraden en de spullen verkopen. En wat dacht u van de schoonmaakploegen ? Meer dan ooit beseffen we dat deze mensen in onze hygiëne zo belangrijk zijn.
De spanningsboog in de zorg is tot het uiterste opgerekt. Er wordt het meeste gevraagd van de zorgsector, de veiligheid komt in het geding, de medicatie krijgt een vraagteken. Hoe krijgen we alles voor elkaar …
Voor elkaar, we rijden naar Oost en zien alle “oostvlaggen" halfstok, Jaap gaat door een grote ereboog van mensen. We zien zijn kraan, voortgetrokken door een grote trekker, zijn kist tussen de bloemen, heel bijzonder. Een manier van afscheid die we niet kennen, maar toch heel waardig. Een grote boog van mensen als eerbetoon, ook boven op de dijk. Voor mijn gevoel heb ik al een beetje Palmpasen. Jaap heeft zijn kruis moedig gedragen.
Hij die zoveel straatjes op de knieën en op de kraan heeft gemaakt, krijgt een levende boog. Ja, we zien dat er andere mooie dingen ontstaan. Vuurtjes die we opsteken voor elkaar. Muziek op de radio. Bloemen die we gaan uitdelen namens de kerk om toch een geluid van Pasen te laten horen aan u allen. Een boog die u hopelijk omarmen zal.
Als troost…
Jozien