Marja Kampstra-Bakker:
Marja Kampstra-Bakker: "Het is een individuele sport die je toch met elkaar uitoefent. Ik kan het iedereen aanraden." Foto: Jeroen van Hattum

Hoofd leeg na een avondje schieten

Geboren en getogen op Texel?

Geboren en opgegroeid in Spang, tussen De Waal en Oosterend. Ik heb altijd op Texel gewoond in of nabij Oosterend. Ook tijdens mijn studie kon ik heen en weer reizen, dagelijks met de boot. Aan het eind van mijn studie kwam er een vacature vrij bij de gemeente Texel, waar ze iemand vroegen met de opleiding die ik bijna had afgerond. Ik werd aangenomen, maar moest nog wel even slagen voor mijn examens.


Wat voor werk doe je?

Ik werk op de afdeling Vergunningen en hou mij bezig met de APV (Algemene Plaatselijke Verordening) en bijzondere wetten zoals de Drank- en Horecawet, Winkeltijdenwet en de Wet op de Kansspelen. Vanuit de APV horen ook de vergunningen voor standplaatsen en evenementen tot de werkzaamheden. Het ene moment ben ik bezig met vergunningverlening en het andere moment met coördinatie van het toezicht op de Drank- en Horecawet om vervolgens bezig te kunnen zijn met het lokale alcoholbeleid.


Jongeren op Texel zijn over een paar jaar de jonge gezinnen

Wat is het mooie aan het werk bij de gemeente?

Toen ik klein was had ik nooit gedacht dat ik ‘op kantoor’ zou gaan werken. Het leek mij vreselijk saai. Maar op de één of andere manier trok het juridische werk mij toch. APV en bijzondere wetten is heel divers en dat betekent dat geen dag hetzelfde is. Ik ben dagelijks bezig voor de mensen op Texel. Ik adviseer ondernemers die een horecabedrijf hebben of willen gaan exploiteren of organisatoren om een mooi en veilig evenement neer te zetten. Daarbij heb je oog voor alle belangen die meespelen. Soms betekent dat ook wel eens dat iets niet mogelijk is, maar het is mooi om hierin te kunnen adviseren.


Wat doe je zoal in je vrije tijd op Texel?

In de eerste plaats ben ik moeder van twee volwassen dochters. Dat betekent ook samen leuke dingen doen zoals winkelen, wandelen of ergens een terrasje pakken. Een belangrijk deel van mijn vrije tijd gaat op aan de handboogsport. Ik ben gaan boogschieten omdat mijn beide dochters dat deden. Eerst heb ik lang geroepen dat het hun sport was, maar toen ik eenmaal een boog in mijn handen kreeg, was ook ik verkocht. Inmiddels ben ik al een aantal jaren voorzitter van de handboogvereniging Eilandschutters, heb ik mijn basisdiploma handboogtrainer gehaald en verzorg ik onder andere de jeugdtrainingen bij de Eilandschutters. Tevens ben ik actief als bestuurslid Rayon 1 en bondraadslid van de Nederlandse Handboogbond (NHB). Ondanks dat je hoort dat dit maar weinig tijd kost als je hiervoor wordt gevraagd, gaat daar toch de nodige tijd in zitten.


Wat is het leuke aan handboogschieten?

Boogschieten is een concentratiesport waarbij je even alleen de focus op je doel hebt. Je maakt je hoofd helemaal leeg. Na een avond schieten ben ik lekker bezig geweest en ben ik alle beslommeringen van de dag kwijt. Samen met mijn dochters die beiden ook schieten, doen we af en toe mee aan veldwedstrijden aan de overkant, waarbij je met een groepje in een bos een parcours loopt van het ene naar het andere doel, met verschillende afstanden om te schieten. Mijn jongste dochter is vele malen beter dan ik en valt regelmatig in de prijzen. Ik ben al blij als ik aan het eind van een veldwedstrijd al mijn pijlen nog heb, maar dan heb ik in ieder geval een gezellige dag gehad. Het is een individuele sport die je toch met elkaar uitoefent. Ik kan het iedereen aanraden!


Hoe ga je om met tegenslagen?

Wat is gebeurd verander je niet meer. Je moet er mee leren leven, maar vooral vooruit blijven kijken. Als je bij de pakken neer gaat zitten, wordt niemand daar vrolijk van en daar help je niemand mee, zeker jezelf niet. Schouders er onder en doorgaan en genieten van de mooie dingen om je heen. Dat is niet altijd even makkelijk, en de moeilijke momenten zijn er ook op zijn tijd, maar heb er vertrouwen in dat er ook weer mooie momenten komen.


Hoe ervaar je de mensen op Texel?

Ik hou wel van de nuchterheid van de mensen op Texel. Doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg. Maar als er iets is, zijn de mensen er wel voor elkaar!


Wat moet er op Texel vooral blijven zoals het is?

De Texelse ‘eigenheid’. Soms net even anders dan de rest van Nederland. Dat zijn niet alleen de Texelse cultuur en het landschap, maar ook de Texelse saamhorigheid, gemeenschapszin en trots op ons eiland.


Wat zou er op Texel anders mogen?

In de laatste jaren zie je veel omvorming van boerenland naar natuur. Als we niet oppassen, is Texel straks één groot natuurgebied, met alle bijbehorende beperkingen. Er worden allerlei natuurgebieden gecreëerd, miljoenenprojecten. Maar ik kan net zo genieten van koeien of schapen in de wei! Ook dat is natuur. In plaats van het omvormen zou ik liever zien dat dat geld wordt geïnvesteerd in bijvoorbeeld weidevogelbeheer.


Wat verdient meer aandacht op Texel?

De verhouding wonen en werken. Op Texel wonen relatief veel mensen in functies die tot de lagere salarisniveaus behoren. Voor jonge medewerkers in horeca, detailhandel en schoonmaak is het, zeker zonder partner, moeilijk of bijna onmogelijk een betaalbare woning te kopen of te huren. Met name voor de medewerkers in de horeca is het in verband met hun werktijden belangrijk dat zij op Texel wonen. Maar los daarvan is het ook voor de leefbaarheid belangrijk dat jonge gezinnen zich blijven vestigen op Texel. En de jongeren, misschien nu nog zonder partner, zijn mogelijk wel de jonge gezinnen over een paar jaar.


Wie verdient er een grote pluim op Texel?

De mensen in de zorg. Niet alleen in deze tijd, waarin iedereen beseft dat we deze mensen hard nodig hebben, maar ook daarbuiten staan zij dagelijks met heel veel liefde klaar voor de ouderen, zieken en zwakkeren in onze samenleving.


Volgende 'Eiland Van...'?

Ik zou in de volgende editie Rik Vlaming willen zien. Hij is mede-bestuurslid van de Stichting Sportschutters Texel en heeft nog diverse andere functies. Hij staat altijd voor anderen klaar.