Anders bekeken... - Opschalen
Ik ben aan het spitten in de groentetuin. Grote graspollen zijn in mijn kruidenperk geslopen. Na de voorjaarsstormen en dito regenval, waarin ik dacht dat de Ark van Noach zou stranden op de Achtertune is er nu een soort van gazon bijgekomen. Ik heb gazon genoeg, dus ga ik gewapend met grote spa de strijd aan. Ja, iets in de laatste weken heeft mij strijdvaardig gemaakt. De kippen doen mee. De ophokplicht wordt niet alleen door de bevolking met voeten getreden. Nee, ik geef ze ff de ruumte. Ik begrijp nu ook waarom “ze zijn er als de kippen bij” de gehele lading dekt. Bij de wormenlading wel te verstaan. Ik kan nog niet de spa uit de grond halen of de snavels duiken erop. “Ga aan de kant ,die is voor mij”, hoor ik in hun getok. Ik ben nog maar een start up in de tuin, maar had eigenlijk wat plannen om op te schalen. Een grote rij lavendel,en dan wat bosjes verkopen, wat rustgevends voor in uw slaapkamer. Als u moeite heeft om overdag uw geduld te bewaren. Slapen, zo belangrijk voor uw weerstand. “Hoe gaat het Jasperina? Zijn de ic-bedden al bezet?”Jas, de schoondochter, bijna klaar als arts, werkt op de spoed in Emmen. ”We lopen vol Jozien, vanuit heel Nederland komen er opnames. We werken hard, ik ben moe.” Opschalen in Nederland van 600 ic-bedden naar het dubbele, dat is een allemachtige klus, en de daarbij geleverde handelingen door de handen aan het bed nog meer. Ik heb diepe bewondering. Grada, een goede vriendin, moeder van vier kinderen en werkzaam als verpleegkundige in Haarlem, komt een paar dagen bijtanken op Texel. Ze gaat volgende week naar de corona-afdeling. Het houdt haar bezig, de geest lijkt er niet meer van los te komen. Manlief is aan het vis bakken en als ik de telefoon neerleg zegt hij: ”kijk een schaal voor Bram en Grada”. Ik bel aan bij het huisje en zet de schaal neer. We praten over de schutting. Ze is blij met de warme vis en het even kunnen sparren. Dochterlief, druk in de fysio, heeft iets op de contactvermijding gevonden. Ze maakt filmpjes voor iedere patiënt en dat werkt nog ook. De jeugd is gezegend met de gave van het internet. “Mam kun jij Suzan nog een dagje hebben?” Natuurlijk, waarom zou deze grote kip niet op kunnen schalen. Ik wandel met de wagen achter diek en neem een emmer schelpen mee. Voor de paaseitjes…..
Jozien