Wat ik zeggen wou
Corona
Geen mens op straat meer te bekennen,
De deuren gaan heel langzaam dicht.
Het hamsteren, in de winkels zorgen,
Voor een hol en leeg gezicht.
De scholen sluiten, ook hun deuren,
De ouderen zitten thuis, alleen.
De angst en de verwarring schreeuwen:
"Waar gaat dit in de wereld heen?"
Het individualisme is geboren,
Het was er al, maar nu in zicht.
Wat wordt er nu van ons gevraagd:
"Dat men zich op de ander richt?"
We gaan weer terug, naar het verleden,
"Hey buurvrouw, hoe gaat het met jou?
Kan ik nog iets voor jou doen, nu?"
Ineens, zijn wij elkander trouw.
Geen groenten nu, meer te verkrijgen,
Nou dan verbouwen we het land!
Geen toiletpapier meer leverbaar,
We scheuren repen, van de krant.
De kinderen ze spelen buiten,
Herkenbaar blij, met een gezicht.
Geen tv, of online games meer,
Gewoon, sociaal weer op elkaar gericht.
We hebben niets, aan hoge piefen,
De slechtsbetaalde banen wel:
"De vakkenvuller en verzorger"
Zij zetten hun leven, op het spel.
De overheid is weer afhankelijk,
Van zorg, die men elkander biedt.
Ik hoop dat je straks, in het salaris,
De waarde hiervan weer terugziet.
We hebben niets meer aan een auto,
En vliegen doen, we ook niet meer.
De natuur, wordt zichtbaar beter
Het gaat vanzelf nu, deze keer.
Wat zou de wereld zijn nu, zonder
Al het vergif, van deze tijd
Het corona maakt een wonder
In betrokken, menselijkheid.
Geschreven door Sien Bleys