Achter de schermen...
Het is een warme dag en beiden hebben we ons colbertje al weggelegd. Met een biertje in de hand staan we wat te wauwelen, waar mijn kladblok is weet ik niet eens. Jeroen Stomphorst van de NOS staat te wachten, nog dik ingepakt. Het is 2012 en Dorian is net met andere Olympiërs ontvangen in de Ridderzaal. De kersverse Olympisch kampioen meldt Stomphorst dat die even geduld moet hebben. "Dit is de Texelse Courant, van thuis! Die volgden mij ook al toen ik nog geen Olympisch kampioen was." We grinniken wat, het is eigenlijk kattenkwaad, want met wat ik doe heeft interviewen op dat moment weinig te maken. "Even lekker een biertje drinken en genieten. Het duurde allemaal al lang genoeg. Ben je morgen ook bij de ontvangst in Den Helder en daarna bij de festiviteiten op Texel?" Als ik bevestigend antwoord, zegt Dorian: "Oh, moeten we steeds weer iets nieuws bedenken wat ik gezegd heb. Je moet het ook maar iedere keer weer verzinnen." We moeten er beiden hard om lachen.
Een mooi mens
Vanaf dat moment interview ik Dorian regelmatig. Voor de krant, voor het Texel Magazine en later nog als hij via Waves ineens festivaldirecteur wordt. Het is nooit saai, omdat Dorian niet saai is. Een halfjaar na zijn eerste titel spreek ik af bij zijn ouders in De Dennen. Hij is er een paar dagen en er is nog een gaatje voor een interview. Als ik aankom, willen ze net gaan barbecueën. "Of ik mee-eet?" We eten uitgebreid en daarna volgt het interview. Aan het einde vraag ik of ik dan toch ook even de gouden plak mag zien. Je ziet hem even nadenken en hij loopt naar de hoek. Aan een verwarmingsbuis hangen tientallen medailles. Tussen diverse jeugdmedailles tovert hij Olympisch goud tevoorschijn. Aan de sporen is te zien dat hij geprobeerd heeft er een flesje mee te openen. Natuurlijk was hij trots op zijn titel, maar daar had hij de daadwerkelijke medaille niet voor nodig. Hij ging zich er ook niet anders door gedragen.
Als Dorian zich aan de andere kant van de wereld vestigt, zien we elkaar vanzelfsprekend minder. Maar als we elkaar tegenkomen, groeten we elkaar en maken we een praatje. Eén keer kwam ik hem tegen in de kroeg en liet ik hem met zijn vrienden omdat ik hem zijn rust gunde. "Hé Schepers, groeten we niet?" Texel is 'De man van Texel' veel dank verschuldigd. Hier kon geen VVV-campagne tegenop. Een groot kampioen en een mooi mens heeft afscheid genomen van de sport.
Job Schepers