Gregoriusspeld organist en koor
"Ga je weer naar je harem?" Een kwinkslag van het thuisfront aan het adres van Hans Boom, als hij zich weer eens naar de katholieke kerk in Oudeschild begeeft. Op het orgel begeleidt hij het kerkkoor dat uit zeven zangeressen bestaat. Al zestig jaar bespeelt hij het kerkorgel.
Reden voor de parochie Boom te eren met de Gregorius Onderscheiding. Pastor Ivan Garcia Ferman speldde ook bij vier zangeressen uit het koor de onderscheiding op de revers. Lia Zijm-Witte zit (25 jaar koorlid), Tineke van Beek-Bakker (50 jaar), Riet Witte-Smit (50 jaar) en Joke Zoetelief-van Beek (50 jaar). Postume eer was er voor de onlangs overleden Piet Hopman, die 25 jaar lid was van het herenkoor van Den Burg.
Vissersgezin
Het werd zondag een feestelijke mis in de kerk van Oudeschild, met op het orgel Hans Boom, de plek die hem zo vertrouwd is. De kerk speelde een voorname rol in het vissersgezin met liefst twaalf kinderen, onlangs kleurrijk beschreven in het boek "De kinderen van Jan en Naantje".
Hans: "Als zes-, zevenjarige ben ik begonnen als misdienaar en mocht je optreden in de kerk. Dat vonden we prachtig mooi. We haalden allerlei kattenkwaad uit. De vier evangelisten stonden in de sacristie bovenop de kast. Wij moesten met stokken de kaarsen aansteken. Met het vuurtje maakten we ook de baarden van de evangelisten zwart. Er was toen een kleine pastoorsmeid. Met schoonmaken kon ze er niet bij en dan moest de koster er met de ladder bij om de beelden schoon te maken. Op een gegeven moment zei de pastoor: “Jongens, dat moeten jullie niet meer doen, dat geeft zóveel extra werk.”
Maar ik kón het niet laten. Ik weer met de vlam erbij. Op een gegeven moment vliegt Johannes in de brand. Wat bleek? Dat beeld was een keer omgevallen en hij was onthoofd. Ze hadden hem met velpon geplakt. De lijm had vlam gevat en toen donderde het hoofd van Johannes eraf. Ach ja, het hoofd van Johannes werd immers ook gepresenteerd op een schoteltje. Dus ik heb het hoofd op het schoteltje op de hoek van de kast bezet. Uiteindelijk verdwenen de beelden.”
“Als misdienaars waren we alle dagen in de kerk in de weer. Er moesten paarse kleden voor de beelden en Pasen en Pinksteren moest de kerk "ontkleed" worden. Wij vonden dat maar poppenkast en moesten er altijd voor opdraaien. Elke ochtend naar de kerk. Het voordeel van misdienaar was dat je bij een begrafenis vrij kon krijgen van school. Dat vonden wij prachtig. Dan gingen we bij Piet Kaan in de auto zitten. Dirk Maas (ook misdienaar) hield het wierookvat vast. Wij gooiden er nog wat kooltjes op. Dirk kon er niet tegen. Als we bij het kerkhof kwamen, moest Dirk overgeven.
Opa
Met een jaar of twaalf, dertien ging ik naar het koor. Mijn vader stond voor het koor en mijn opa speelde op het orgel. Je kon er niet onderuit. Al mijn broers en zusters hebben ook op het koor gezeten. We repeteerden elke dag. Als het niet ging zei opa: “Niet erg hoor, we gaan driestemming reciteren.” Opa werd op een gegeven moment stokdoof. Er moest opvolging komen. Ik heb dat zo goed mogelijke proberen te doen.”
Op z'n 78ste speelt Hans Boom nog steeds op het orgel. En hij is nog niet van plan te stoppen. Tot ieders tevredenheid. De feestelijke huldiging in 't Skiltje werd opgeluisterd door de Boerenkapel van KTF, waarvan Boom ook alweer een jaar of 45 lid is.
