De kant langs
Schaatsers
De natuur staat door het zachte weer op springen, eigenlijk hoor je het er niet meer over te hebben. Toch nog maar even: schaatsen. Ik werd gebeld door Dirk Barends uit Oudeschild. Hij is enthousiast schaatser en wil graag wat organiseren om samen met andere Texelse schaatsliefhebbers wat leuks te doen. Daar zou de krant best een handje bij kunnen helpen, zeker als daar iemand werkt die ook schaatst.
Tja, dan kun je een avondje bij elkaar gaan zitten met een biertje erbij bedenken wat te gaan doen. Of je gaat mee te schaatsen. Dirk gaat met een groep Texelse schaatsers elke vrijdagavond naar De Meent in Alkmaar een paar uurtjes lekker de baan op. Daar op dat ijs borrelen de ideeën vanzelf wel naar boven.
Zo kwam het dat ik vrijdagmiddag bij buurman Siebe van der Zee met de schaatstas op de stoep sta. Hij hoort ook bij dat groepje. Zelfs zó enthousiast dat hij meerdere keren naar Alkmaar op en neer tuft. In Oudeschild halen we Dirk en Janjacob de Jong op. En daarna naar Den Hoorn, om tandarts Frank Zethof op te pikken. Een gemeleerde club. Eigenlijk is het groepje groter, maar dit keer deze vier mannen. De harde “kern” bij elkaar, bijna geen week slaan ze over.
Het is best een ritje naar Alkmaar en dan de boot nog. Maar geen moment stilte in de auto, over schaatsen raak je niet snel uitgepraat. Janjacob en Siebe over hun avonturen op de Weissensee en wat er al niet meer voorbijkwam.
Natuurlijk over vroeger. Hoe we als kind de schaatsen onderbonden. De jeugd uit De Prins op Ceres of de oude Molenkolk. Die uit Den Hoorn op Het Vlak of de Horsmeertjes. Durpers op de Rogsloot, die uit de Waal en Den Burg op Waalenburg, Strenders op het brakke water van De Hopkes en later de ijsbaan. In Skil hadden ze hun eigen ijsbaan.
Natuurlijk ging het over lange tochten aan de overkant. Siebe werkte bij Moerbeek en de baas hield ook van schaatsen. Als het ijs dik genoeg was, ging de zaak wat eerder dicht, stapten ze in de auto om aan de overkant een tochtje de schaatsen. Genieten! Janjacob herinnert zich het Texels kampioenschap, met als grote animators Wieb van de Berg en Arie Kalis. Die gaf met zijn rode zakdoek het startsein. “Kom op De Jong! Laat ze een poepie ruiken!” Het hielp, Janjacob werd Texels kampioen langebaan.
Goeie ouwe tijd, zouden we het nog eens meemaken? Ik kijk uit over de mooiste ijsbaan van Texel, maar zie alleen maar klotsend water. Wil je tegenwoordig op natuurijs schaatsen, dan ga je naar de Weissensee, Zweden en er schijnen ook Texelaars op de Gele Rivier in China te hebben geschaatst.
En anders op kunstijs, zoals op deze vrijdagavond met dit groepje Texelaars. Dikke pret, al zijn de bochten niet mijn sterkste kant. Pootje over is op die lange Weissensee-schuiten een hele kunst. Laat ik het er maar op houden dat ik een rechtuit schaatser ben. Zo soepel als Dirk en Janjacob de bochies "lopen", is aan mij niet besteed. “Dit voelt voor mij als vakantie”, straalt Janjacob. Dirk geniet nog het meest van de schaatsende Siebe, die op zijn 69ste onvermoeibaar doorglijdt.
Voldoende opgewarmd voor het schaatsfeestje van Dirk en zijn maten? Dirk: “Ik hoop dat alle Texelaars die zo nu en dan schaatsen, op kunst- of natuurijs is om het even, mij een berichtje willen sturen. Dan gaan we met z’n allen een keer wat leuks doen.” (email dirkenmarjolein@kpn.mail.nl)
Gerard@texelsecourant.nl