Afbeelding
Foto: Job Schepers

@TXL

Voornemens

Eind januari. Alle goede voornemens zijn inmiddels gebroken, inclusief mijn alcoholloze maand. Tja, wat wil je als je universiteit gratis cocktails aanbiedt? Hoog tijd voor een nieuwe column.

Ik kom nog vrij regelmatig op Texel, het blijft toch wel een echte thuisbasis. Het gezellige is dat veel Texelse vrienden die aan de overkant studeren in het weekend ook terugkomen naar Texel, dat houdt de banden warm. Ik moet toegeven dat ik eerst wel bang was dat als we allemaal zouden gaan studeren we uit elkaar zouden groeien, maar na ruim een jaar studeren valt het nog wel mee. Je hebt op Texel toch best wel een tijd met elkaar opgescheept gezeten, dus het zou ook jammer zijn als je zo makkelijk van elkaar af komt. Al verandert iedereen wel heel erg. Iedereen heeft toch nieuwe vrienden en doet totaal iets anders. Wel echt interessant om te zien, op de middelbare doe je toch allemaal nog ongeveer hetzelfde.

De één dronk tijdens "de OSG-tijd" geen druppel en zuipt nu een paar dagen in de week z'n kop er af. De ander spendeert juist weer alle tijd aan studeren en heeft bijna geen sociaal leven meer. De meesten zitten daar wel ergens tussenin. Ik blijf het toch wel apart vinden dat iedereen opeens zo erg verandert. Natuurlijk, studeren is een nieuwe fase in je leven. Natuurlijk, je krijgt nieuwe vrienden, ontmoet veel nieuwe mensen en doet nieuwe inzichten op. Natuurlijk, als je op jezelf gaat wonen, word je een stuk zelfstandiger. Maar toch blijf ik het maar bijzonder vinden. Ach ja, ik ben zelf ongetwijfeld ook ontzettend veranderd zonder dat ik het doorheb. Ik ben nu een ontzettend saaie econoom, hiervoor was ik "gewoon" ontzettend saai.Toch heb ik het gevoel dat mijn tijd op Texel me wel goed gevormd heeft. Zo hou ik me nog steeds aan het Texels kwartiertje bij colleges en heb de Texelse nuchterheid nog steeds. Waar stadsmensen zich zoal niet druk om maken... Maar misschien ben ik over een jaar of 40, 50 ook wel een stadse knor met alle stadse nukken. Wie weet, de tijd zal het leren...

Martin van der Vlist