Grossier in prijskoeien en campinghouder
"Hier heb ik alles wat ik me wens", zei Han Witte over hoeve Bloemwijk aan het Gerritslanderdijkje. Als boer bracht hij liefs vier 100.000 kg leverende melkkoeien voort en de gemoedelijke gezinscamping was al bijna zes decennia een begrip op het eiland.
Alles ademt nostalgie op Bloemwijk, gebouwd in 1906 - het vierkant van de masten van een gestrand schip - en altijd familiebezit geweest. Telg uit een groot gezin, waarin elk dubbeltje moest worden omgedraaid. De "Koger klei" (schrale zandgrond), zoals Han het noemde, was eigenlijk niet geschikt voor landbouw. Toen de boerderij in de crisisjaren dreigde te moeten worden verkocht, redde "ome Hendrik" van de Witte Engel het gezin uit de nood.
Rond 1952 kon Han de boerderij overnemen. Met zijn evenens vrijgezelle zuster Johanna vormde hij jarenlang een paar apart. Zij deed de camping, hij de boerderij. Daarnaast zorgde knecht Maarten van Heerwaarden een jaar of vijftig voor trouwe hulp.
Toen hij met de KI (Kunstmatige Inseminatie) Noord-Holland eens in Amerika was, raakte Han onder de indruk van een grote, stoere stier. "Die straalde heel wat meer kracht uit dan die in de watten gelegde fokstieren van ons. Wat een verschil. In Nederland zijn we maar bezig kneusjes te fokken." Toen hij, mede op advies van een deskundige campingast, sperma van deze stier aankocht om daarmee zijn stal te verbeteren, haalde hij zich kritiek op de hals. "De topfokkers waren allemaal teuge. Die probeerden het Fries/Hollandse zwartbonte ras te beschermen."
De kritiek verstomde toen Han lijsten met gunstige productiecijfers kon laten zien. Talloze prijzen volgden, twee volle prijzenkasten getuigen van het succes. Zijn eerste succes boekte hij met "ouwe Ria". Hij begon haar in 1952 te melken en in 1979 ging ze door de 100.000 kg-grens. Al de jaren molk hij haar met de hand. Haar nakomelingen Ria 9, Ria 190 en Ria 200 gingen daarna door de magische grens.
Veel furore maakte ook de hond Zarro, die flessen melk in zijn bek naar de soggies bracht. Zarro haalde in binnen- en buitenland de tv.
Voorloper ook op het gebied van toerisme. De camping van Bloemwijk (met 65 plaatsen geen kamperen bij de boer) dateerde uit de tijd dat het toerisme op Texel nog in de kinderschoenen stond. Voor de Tweede Wereldoorlog streken er al kampeerders neer. Met tenten van zware doeken. Op het erf een paar zelfgebouwde toiletten en ze wasten zich onder de pomp. Ook het hutje De Oorwurm werd verhuurd. De camping had een hoge bezetting, veel gasten kwamen elk jaar. Een Duitse familie in 2011 zelfs al 50 jaar, evenals jongeren van de Duits christelijke organisatie CVJM. Een bijzondere groep vormde de bereden politie die met hun paarden in het zomerseizoen op Texel waren. Toen de agenten Han een keer op straat herkenden, escorteerden ze hem Den Burg uit. "Stelletje donderstenen!"
De Rovershut, tot voor kort ook familiebezit, is een begrip. De familie Witte pachtte in de omgeving land van Staatsbosbeheer, 's winters stonden daar de pinken op stal. In een zomer vroegen twee families - Rovers en Hutjes - of ze er mochten logeren: Zo kwam het gebouw aan z'n naam. Zo begon de vakantieverhuur, sindsdien hebben er veel groepen gelogeerd.
De koeien zijn al een poos weg, de camping bleef. Met echtgenote Jopie beleefde Han een mooie oude dag, geregeld zat hij nog langs de weg. Han Witte overleed woensdag 22 januari op 94-jarige leeftijd.