De kant langs
Jubileum
Texel heeft een speciale plek in de harten van velen. Natuurlijk, er zijn nog altijd overkanters die hier nooit zijn geweest. Maar eenmaal kennisgemaakt met het eiland, keert menigeen er terug. De jongste cijfers uit de Texel Monitor van onze eigen VVV bevestigen dat. De vraag "Bent u van plan terug te komen", beantwoordde liefst 73,2 procent met ja.
Vaak blijft het niet bij één keer. Vele malen begaf ik mij naar een camping, hotel of vakantiepark om een familie te interviewen die al een jaar of veertig of langer naar het eiland kwam. Zoals die familie uit Groningen die al decennia in een duinpan op Kogerstrand kampeerde. "Dit is nergens mee te vergelijken", vertelden ze uit de grond van hun hart. Enthousiast verhaalden ze hoe ze tijdens zware stormen links en rechts tenten voorbij zagen vliegen, maar hun De Waard-tent ook de ergste windstoten trotseerde.
Zij en vele ander vakantiejubilarissen kwamen hier vaak als kind met hun ouders of als jonge hippie, aangelokt door Sarasani. Bleven nadien komen en namen, eenmaal getrouwd, hun kinderen mee naar het eiland. Die op hun beurt hún kinderen meenamen. En zo raakten hele generaties verslingerd aan het eiland. Niet zelden bouwden ze hier een kennissenkring op en zelfs kwam het tot huwelijken met Texelaars.
Wat beschroomd bekende menig geïnterviewde in al die jaren ook wel eens "vreemd te zijn gegaan". Niet buitenechtelijk, wel een andere vakantiebestemming. Zoals dat Duitse kinderkamp dat 40 jaar op Bloemwijk verbleef. Tussendoor waren ze een paar jaar ergens anders geweest. Maar toen het aantal deelnemers direct drastisch kelderde, gingen ze toch maar weer naar Texel. Meteen steeg het aantal deelnemers fors.
Notoire Texelverslaafden Volker en Ingeborg Herold uit Beieren haalden de krant met hun TX-nummerbord. Samen komen ze hier nu al zo'n 110 jaar. Een ander echtpaar vertelde liefdevol het "kippenhoktoerisme" nog aan den lijve te hebben meegemaakt. In hun tot vakantieverblijf vertimmerde schuur kakelden de kippen vrolijk rond.
Tijdens zo'n interview bekroop mij wel eens een dubbel gevoel. Enerzijds trots, dat mensen al zó lang elk jaar naar Texel komen en daar zóveel plezier aan beleven. Anderzijds de gedachte: de wereld is groter dan Texel, er zijn zóveel andere plekken in de wereld. Maar hoe verleidelijk ook, niet opgewassen tegen de magnetische oerkracht van Texel.
Nooit had ik gedacht ooit zelf in zo'n situatie te belanden. Wie schetst mijn verbazing dat wij tijdens onze schaatsvakantie op de Weissensee werden uitgenodigd door gastvrouw Caroline voor een zogeheten Gästeehrung. Een wat officiële bijeenkomst waarbij wij en enkele andere gasten werden toegesproken door een hoge vertegenwoordiger van de plaatselijke VVV. Waarna de directrice ons een fraaie speld op de revers prikte. Onze gastvrouw deed er een schepje bovenop en schonk ons een mand vol met lokale lekkernijen
Dat allemaal ter ere van het feit dat wij voor de tiende keer aan de Weissensee verbleven. Zelfs op de foto met de plaatselijke bobo's, het ontbrak er nog maar aan dat we werden geïnterviewd door een verslaggever van de lokale krant.
Niet dus, maar wel begrijpelijk. Tien jaar stelt maar weinig voor in dit schaatswalhalla dat in deze tijd wordt overstroomd door Nederlanders. Onder wie Piet Rodenburg, Nel Bruining en andere Texelse schaatsroutiniers, die er al veel langer komen. Deze week rijden ze als het goed is voor de zoveelste keer hun Alternatieve Elfstedentocht. Da's pas nieuws en daarover meer in een volgende editie.
Gerard@texelsecourant.nl