Wat ik zeggen wou
Afval
Wonen op Texel is wonen in een gemeente die vooroploopt. Ik keek op de site van de Emmalaan en las dat er geen afval meer is. Afval is verleden tijd. Er zijn alleen nog grondstoffen. O gij jubelheerlijke vooruitgang, ging het door mij heen. Nergens meer rotzooi tegen te komen maar alleen nog nieuwe kansen voor productie en fabricage rondgestrooid te zien.
Straks loop ik weer op het strand. Daar liggen gekneusde pallets, plastic kratten, glazen flessen, rubber werkhandschoenen, synthetische touwen, dito netten, aluminium doppen, mollige fenders, onthechte schoenen en nog veel meer. Genoeg om twee alfabetten mee te vullen. De zee neemt, de zee geeft, haar aanbod is eindeloos. Soms lijkt het of er op de zeebodem een uitdragerij of een vuilnisbelt gevestigd is. Zo dicht mogelijk langs de golven lopend laat ik mij opbeuren door de site van de gemeente en besef: dit is geen afval, dit zijn grondstoffen. Fabrieken, banken, consumenten, de ganse schepping wacht op hergebruik. De gedachte vervult mij met een niet te beschrijven gevoel van dankbaarheid.
Wat zouden ze er allemaal van gaan maken, mijmer ik voort. Maak je van oude schoenen nieuwe en van halve pallets hele? Of maak je van schoenen pallets en omgekeerd? En wat doen ze met die gekleurde plastic zakjes die je ziet slingeren? Wat zegt u? Kunstmest? Meent u dat heus ... kunstmest? Geniaal. Wat zou mijn hond dat leuk gevonden hebben.
En dan te weten dat wat daar binnen de vloedlijn ligt nog lang niet alles is. Dat de zee behalve het plankton dat walvissen eten een immense rijkdom aan even fijne deeltjes van polyesters en polyethers draagt. Dat oceanen steeds meer wegkrijgen van suspensies minuscuul verdeelde koolwaterstoffen die ooit als trotse tasjes en glimmende slippers een fabriek verlieten. Wat gaan we daarvan maken? Hier zie ik een paar haken en ogen want hoe vissen we het spul op? Ik stel voor een plastic walvis te ontwerpen die de komende tijd in groten getale de oceanen afschuimt en ontdoet van plastic plankton. Wij hebben voorlopig genoeg grondstoffen op de kant. Binnenkort zullen we de grijze container wel moeten inleveren. De mijne vraagt nog altijd om afval, dus die is uit de tijd. Dat levert weer zoveel ton moeilijk afbreekbaar materiaal op.
Misschien wilt u die aan mijn walvisproject doneren. Maar o wee als de Japanners op mijn grijze gedrochten gaan jagen voor ze al die fijne grondstofjes hebben opgezeefd ... Dat mag pas als ze klaar zijn. U zult het zien, we lossen het op, het afvalprobleem. Pardon, het was al opgelost. Wij hebben immers geen afval meer, alleen nog grondstoffen.
Staat op de site van gemeente Texel.
Maar wat op een Waddeneiland met vuilnis lukt, moet in de rest van Nederland met misdaad en corruptie toch ook kunnen? Ik stel voor dat we de zedenpolitie opheffen. Dan zijn we van zedenmisdrijven ook meteen verlost. Binnenkort lezen wij op de site van het Ministerie van Justitie en Veiligheid dat corruptie een ongemak uit het verleden is. De rijksoverheid heeft de normen bijgewerkt en de regels aangepast.
Tsipora Pereira
De Cocksdorp