Eigenlijk een mooi woord, iemand die gang maakt, iemand voorop die misschien met woorden, gebaren, muziek vul maar in iets in gang zet. Freddie kwam wekelijks bij ons thuis, bij mijn moeder om de thee. Hij werd met egards ontvangen en mijn moeder ging er echt even voor zitten. "Hoe is het Fred? Wat een koud weer niet?" Fred wreef in zijn handen, smulde en knikte en zei veelvuldig: "ja tante Lena".
Voorganger…..
In de kerk ging hij ons voor, zodra het 'Onze vader' in aantocht was, bleek Fred veel meer stemgeluid te bezitten dan aanvankelijk kenbaar was. Luid en duidelijk was daar zijn kinderlijke hoge stem door de kerk, die iets mannelijks kreeg en ons het mooie eeuwenoude gebed voor zegde. Ik heb wel eens mijn ogen open gedaan om te kijken of het echt Freddie was die de woorden uitsprak en werd getroffen door de eenvoud en het geloof dat hij uitstraalde. Woord voor Woord.
Ze ontvallen ons, voorgangers. Verdrietig, deze week is ook het afscheid van meneer Aart, een geweldige koploper. We zaten aan de buis gekluisterd bij het voorlezen van hem uit de kinderbijbel. Het had iets, iets anders, iets informeels wat mij aantrok. Hij was een plezierige voorganger, ik weet niet of u de kerstverhalen wel eens gehoord hebt, die zijn een aanrader.
Sesamstraat bleek een schot in de roos, onze kinderen keken alle avonden. Het was leerzaam en een beetje stout, voor de hele Nederlandse jeugd. Meneer Aart speelde van 1984 tot 2018. En wat dacht u van Sinterklaas Bram van der Vlugt, met commentaar van Aart, meesterlijk! Kortgeleden keek ik naar een uitzending waarin een portret van hem werd gemaakt en dacht: ja, jij bent zelf ook zo leuk, een bepaalde humor, intonatie. Geweldig als je dat kan. Hij koos voor de man met de knipoog, de pet scheef op zijn kop, prachtig.
Het doet me denken aan een van de mooiste foto's van de Sinterklaastentoonstelling in Tusse de Banke. Slijderink, de grote voorganger van de scouting, heeft met een groep jongens mijters gemaakt en allemaal spelen ze voor Sinterklaas. Het plezier spat van de foto af. Iemand die voorgaat, die plezier maakt en gang maakt in het leven, hoe waardevol is dat?
Vele herinneringen dragen we als goud met ons mee: een lach, een woord, een gebaar, creativiteit. Als Bert 'Tommie' Plagman in De Wereld Draait Door het lied 'Dood zijn duurt zo lang' zingt als ode en zwaait als afscheid, biggelt er een traan..