Achter de schermen
Melle
"Je hebt geluk, het is vandaag gratis." Het was een antwoord dat ik regelmatig kreeg als ik bij Melle Zegel binnenstapte met de vraag of het goed was als ik even mijn banden oppompte met de luchtslang die buiten voor de zaak hing. Het was een vraag die eigenlijk niet gesteld hoefde te worden, maar het was een vaste gewoonte om even bij Melle binnen te stappen. Uiteraard via de deur aan de zijkant van de zaak die rechtstreeks naar de werkplaats leidde en waar je Melle wel ergens tussen de fietsen vond. En anders zat hij wel samen met Nicolette op de stenen bloembak tegenover de zaak.
Melle was niet alleen fietsenmaker, maar ook de achterbuurman dus het was altijd prettig om in de werkplaats even een praatje te maken. Melle was een goede buur; toen tijdens een stevige storm de pannen op het dak begonnen te schuiven, hing hij meteen aan de lijn om te waarschuwen. Melle was gelukkig ook niet te beroerd om soms plagerig op te merken 'dat mijn moeder zeker langs was geweest' als hij vanuit de werkplaats de was buiten op het balkon had zien hangen. Had hij nog gelijk ook...
Voor de krant kruisten de wegen elkaar ook. Zo hadden we Melle ooit in de krant met een verhaal over een SpartaMet die hij voor een wedstrijd had opgevoerd. In oorspronkelijke staat kende de fiets een maximum snelheid van 25 kilometer per uur. Nadat Melle zich over de fiets ontfermd had, haalde de Spartamet een snelheid van 55 kilometer uur.
Hij was ook trots op zijn verhaal hoe hij ooit in 1975 als 17-jarige op een Casal, destijds dé bromfiets onder de bromfietsen, in een wilde achtervolging aan de politie wist te ontsnappen. Het verhaal werd uitgebreid opgetekend in een blad over bromfietsen en ook in deze krant. Melle liet niet onvermeld dat hij een week later alsnog door de politie werd gepakt, maar tijdens de achtervolging was het 1-0 voor Melle. Hij haalde de krant overigens ook toen hij in 2017 samen met Nicolette werd uitgeroepen tot beste dealer van e-bikes in Nederland. Tekenend voor het vakmanschap dat hij aan de dag legde.
Melle ontpopte zich soms als beschermheer van de fietsen die hij verkocht. Zo kreeg ik een keer - nadat hij een ommetje had gemaakt - het advies om mijn fiets eens wat vaker binnen te zetten. Dat zou de fiets zeker ten goede komen. Laat ik voorzichtig zeggen dat ik dat advies niet volledig heb opgevolgd, waardoor een paar jaar geleden toch een nieuwe fiets nodig was.
Dat leidde tot één van de meest bijgebleven ervaringen met Melle; hij zou voor me kijken naar een geschikte tweedehands fiets en hij zou het wel laten weten als hij er een had. Een paar dagen later stond Melle al aan de deur met een fiets. Geen woord teveel gezegd; het was gewoon een goede tweedehands fiets die hij ook al meteen klaar voor gebruik had gemaakt. We hebben niet onderhandeld over de prijs; Melle rekende een prijs die de fiets waard was en ik was voorzien van een goede fiets, dus we werden allebei beter van deze deal en dat voelde goed.
Melle zou het wat rustiger aan gaan doen en had de zaak, die hij van zijn vader had overgenomen, net verkocht. Het mocht niet zo zijn, Melle overleed op 9 januari op 61-jarige leeftijd. Gezien de rij mensen die maandagavond bij het uitvaartcentrum stond om te condoleren, hebben véél mensen goede ervaringen met Melle gehad. Het zal wennen zijn dat Melle niet meer tussen de fietsen zal staan, de herinneringen zijn gelukkig blijvend.
Jeroen van Hattum