Keihard en lang gewerkt, altijd met plezier
Een keiharde werker, nooit ziek, nooit te laat, met veel overzicht en duidelijk. Complimenten aan het adres van Greet Moor, die na een carrière van 35 jaar bij restaurant Catharinahoeve zondag afscheid nam. Geliefd ook, bij collega's en gasten. "Mensen die hier na een jaar weer terugkwamen, kwamen soms met cadeautjes aanzetten."
Catharinahoeve is een begrip. Texelaars en gasten weten het restaurant aan de rand van de Dennen met de grote open haard al vele decennia te vinden. De loopbaan van Greet begon in 1985 met een telefoontje. "Het is druk, wil je helpen?" Ze spoedde zich naar het restaurant van de familie Hoogenbosch. "Ik ben begonnen bij de afwas. Na twee jaar schoof ik door naar voren en kwam ik achter de bar. Toen waren er lang niet zoveel verschillende drankjes als nu. Alleen al de soorten Texels bier."
Ben Hoogenbosch, vader van zijn opvolger Maarten en opa van Joost, de huidige eigenaar, zwaaide toen nog de scepter.
Greet ging geen klus uit de weg. "Ik was altijd bereid om te werken. Ik maakte bijvoorbeeld ook schoon. Destijds was het de gewoonte dat Catharinahoeve eind oktober dicht ging, en twee weken voor Pasen openden we weer. Ook met kerst waren we gesloten. Nu is het restaurant jaarrond geopend. En ik naaide samen met Karin (Gaasbeek) ook zelf rokjes en schorten voor de serveersters."
Greet ontplooide zich verder. Ze werd bedrijfsleider, maakte dienstroosters, gaf leiding aan de collega's, etc. "In de bediening had ieder zijn of haar eigen "wijk" en serveerden allemaal bepaalde tafeltjes. Iedereen wist precies wat zij moesten doen. Iedereen moest aanpoten, zeker in de vakantie was de werkdruk hoog. Maar ook in het naseizoen, als het moeilijk was om mensen te krijgen. Ik heb wel eens zes weken achter elkaar gewerkt, zonder één dag vrij."
Bijzondere herinneringen genoeg, zoals die gasten die na een jaar weer aanschoven in het restaurant. "Dan hadden ze een cadeautje meegenomen. Een ballpen of een ander aardigheidje." Veel tijd voor een praatje gunde Greet zich niet. "Doorgaan was mijn motto."
Haar toewijding was groot. "Ik heb heel veel gewerkt, als ze me nodig hadden, stond ik altijd klaar. Ik heb er zelfs feestjes voor afgezegd. Ik was een keer met Willem (haar echtgenoot) een dag op personeelsreis met Gemeentewerken. Toen we 's avond met de boot terugkwamen, ging de rest uit eten en ben ik aan het werk gegaan." Vaak aan het werk, betekende dat ik ook regelmatig van huis was en niet bij mijn gezin. "Alleen als het kon hoor, Wim ving het thuis goed op."
De ontwikkelingen bij Catharinahoeve stonden al die jaren niet stil. "Van een seizoens- is het een jaarrond bedrijf geworden. Het aantal personeelsleden is enorm gegroeid. Ik heb hard gewerkt maar altijd met heel veel plezier, nooit met tegenzin. Joost is een goeie werkgever, net als Maarten en Ben dat waren. Ze zijn altijd goed voor me geweest. Dat mijn drie kinderen hier ook hebben gewerkt en ook drie kleinkinderen, van wie er twee nu nog hier werken, zegt veel."
Haar afscheid ging niet geruisloos, Catharinahoeve bezorgde haar en haar familie een feestelijk dag, met een bezoekje aan de ijsbaan op De Krim, een partijtje bowlen, een lunch in het Sluftercafé en ten slotte een diner in Catharinahoeve.