Succesvol jaar stockcar Formule 1-coureur
Een uiterst succesvol jaar voor stockcar Formule 1-coureur Pieter Langeveld. De crossende akkerbouwer uit Eierland werd clubkampioen bij de Akon, MAB-club winnaar van het Speedweekend op Texel en hij won de FAC (Fries Autocross Clubkampioenschap). Daarnaast Nederlands kampioen en veel andere podiumplekken.
"2019 was een heel druk jaar, veel sleutelen, voorbereiden, elk weekend wel een race, soms wel twee. Maar het heeft veel voldoening gegeven en ik heb met heel veel plezier gereden", kijkt hij terug.
Respect
Al op zijn twaalfde reed Pieter zijn eerste rondjes op de Eierlandse crossbaan in de junioren klasse, op zijn achttiende stapte hij over, om na een jaartje Rodeo in een stockcar voor het grote werk te gaan. 27 is hij inmiddels en een hoop prijzen verder. Gepokt en gemazeld in de Formule 1 en gerespecteerd in de crosswereld. "Autocross is net een soort schaakspel. Achter het stuur ben je continu aan het denken, een plan aan het maken. Hoe je iemand snel kunt passeren, zonder dat je een ander van de baan rijdt. Als je dat doet, dan krijg je hem negen van de tien keer terug. Als jij je netjes gedraagt, krijg je dat respect terug."
Crash
"Ook steeds kijken wat de ander doet. Als vóór je iemand crasht, moet je zorgen dat jij er niet tegenaan knalt. Je hebt op de baan altijd mensen die er bovenop rijden én die er langs gaan. Ik heb dit jaar bijna geen schade gereden. Maar soms is het niet te voorkomen."
De Formule 1-rijder weet zich gesteund door een groot team van technici en andere steun en toe verlaten. "Zonder hen zou ik het niet redden", doelt hij op Kees Rijk, Stefan Maas, Arjan Koorn, Keving Huizinga, broer Marijn, vader en moeder en zwager Joost van Heerwaarden.
Ook zelf sleutelde hij het afgelopen jaar vrijwel elke doordeweekse avond aan zijn bolide, om zaterdag voorbereidingen voor de cross op zondag te treffen. "Afgelopen winter heb ik de auto opnieuw opgebouwd en zodanig afgesteld dat hij naar mijn idee optimaal is en ik met de top mee kan doen."
Zilveren Dak
De ambities waren hoog. "Vorig jaar heb ik het Zilveren Dak gewonnen. Die titel wilde ik graag prolongeren. Als titelverdediger ben je voor veel coureurs "the man to beat", de man om te verslaan. Dat is mooi, maar ook lastig. De concurrentie houdt je goed in de gaten. Op de baan, maar ook daarbuiten. Om je te kwalificeren voor de eindstrijd om het Zilveren Dak, moet je veel wedstrijden rijden. Ik zat bij de twaalf die mee mochten doen. Toen volgden vier wedstrijden voor de winst. Alle tellers op nul en zoveel mogelijk punten rijden. Het ging goed, tot de laatste wedstrijd. Ik zat er dicht bij, maar in de finale kwam ik helaas tien punten te kort."
Desondanks aan prijzen geen gebrek, de kantine op hoeve Nieuw Breda puilt uit van de trofeeën. "Een geweldig goed crossjaar. Beter dan vorig jaar. Als eerste Nederlander mocht ik naar het WK in Kingslynn (UK). Dat was een mooi weekend. Vrijdagavond werd ik tussen de Nederlanders derde in de finale, zaterdag tijdens de WK-finale reed ik de zevende tijd, maar zakte met een lekke band naar de tiende plek." Hij blijft crossen, maar voor komend jaar heeft hij ook andere plannen en zijn ambities voor het crossen iets naar beneden bijgesteld. "Ik ga niet actief rijden voor het WK of voor het Zilveren Dak. Ik pik wat meer de leuke wedstrijdjes er tussenuit."