Afbeelding
Foto: Ed Witte

Texelhopper

Een paar jaar geleden liep een zekere mijnheer scheldend over een perron van een NS-station, nadat hij - na een al moeizaam verlopen reis - te horen had gekregen dat de trein alsnog op een ander perron zou binnenkomen dan aangekondigd. Die mijnheer was ik en het waren gelukkig meewarige blikken die mij ten deel vielen toen ik luidkeels een paar krachttermen bezigde. Niet mijn stijl, maar het geklooi met de trein schoot even verkeerd...

Ik moest er van de week aan denken toen het gemopper over de Texelhopper weer in alle glorie voorbij kwam. De afgelopen tijd functioneerde de Texelhopper mijn inziens naar behoren, maar sinds 22 juli lijkt alles anders. Tegelijk met de invoering van de nieuwe dienstregeling kregen de medewerkers van de Texelhopper van Connexxion een nieuw systeem om mee te werken en daar begon alle 'feestvreugde'...

Reserveren is lastiger geworden, haltepalen lijken niet meer te bestaan en lang wachten tot de Texelhopperbus er is, is ook geen uitzondering meer. Kortom, terug bij af en het lijkt alsof alle gestilde frustraties van pakweg drie jaar geleden, toen de Texelhopper een nogal tumultueuze start kende, ook weer geactiveerd worden.

En daar komt een punt aan de orde waar iets scheef gaat. De frustraties worden afgereageerd op de chauffeurs van de busjes en de medewerkers van de Regiecentrale die alle boze telefoontjes mogen aannemen. Dieptepunt afgelopen week was zelfs dat een chauffeur van de Texelhopper werd bespuugd door een boze reiziger.

Dat gaat te ver. De chauffeurs en andere medewerkers zijn niet de uitvinders van de problemen. Die hebben niet ergens in een hoekje bedacht hoe ze de reiziger het leven zuur kunnen maken. Die lopen vermoedelijk ook rond met de vraag hoe het anders kan. Dus bij deze: lopen de frustraties te hoog op, gooi ze er dan svp luidkeels tegen de wind uit. Dat kan prima op Texel. Van de meewarige blikken die je krijgt, val je echt niet ondersteboven, het lucht op en het is wel zo prettig voor de toch al geplaagde medewerkers van de Texelhopper zelf...

Jeroen van Hattum