Echt op sien Tessels voelt ós thuuskomme
"Ik wós zaterdagochtend bee Oosterend Present. Ik wós er niet ólliên, wónt de féésttent op het górtdróge lând van Cees Bas wos staandevol." Zo begint Dick Drijver zijn verslag van Echt op Sien Tessels met Oosterend Present, uiteraard in het Tessels.
Ik zat fooròn omdat ik een kunstbien heb en deerom een beetje kneppelfeugel ben. De dialectgroep had Echt op sien Tessels organiseerd. Mit verhale, gedichte, voordrachte en liedjes. Óllegaar in het Tesselse dialect. Er deden wel 14 órtisten an mee. Zóówót óllegaar uut Oosterend en omgeving en zellefs van de overkónt. Ze prizzeteerde het buutegeweun. Dééróm wil ik er een stukkie over skrieve. Ik gebruuk Tesselse woorden. Niet hillegaar percies, maar voor het gevoel en voor de uutstraling. Gaandeweg voelde ik dót er wót bezonders gebeurde in de tent. Maar déérover strakkies meer. Eerst het programma op een rijtje. Gerard Kuup opende in stijl. Hij is een drievende kracht achter de groep. Irene Zegers deed zóóós het hoort op Tessel: eerst sèègge van wie je er ien bent en dan pas deurgaan. Cees Boersen brocht ''Ouwe Zeuvehuuzer". Sien optreden was meraakels. Hóógtepunt was de slager die sien worste anprees omdat ze ook woef en miauw konden sèègge. Het wós skraal toendertiêd en je kon ólles gebruuke. . Annie Dros brócht ontroerende miêmeringen over een pracht jeugd in Strend. Mooier bestond er niet op de hille wereld. Cor Trap had een lied en een verhaal. Hilarisch waren sien akkrebaatiese toeren om kikkervissies te vangen. Wót uutliep op een nótte breide onderbroek en een nót pak. Na de pauze tród Rinus Kuiper op mit een hille serie dorpstiepes en wót ze dééde en wót ze seide. Opvallende tiepes waren Jan Daalder, Jan van Toon, Jo Roeper en Piet Mosk de veeverlosser. Cees Aris Trap deed een spónnend verslag van het skuume bee B.Vlaming an de Achtertune. De buut bestond, naast are dinge, uut een Koninginnebróód dat ferskrikkelek lekker wós. Zoveul jaar na dato gaf Trap ósnag een bróód terug aan vrouw Vlaming. Ze was er bliêd mee. Marcel Plaatsman was een overkónter wéér veul Tesselaars nog wat van kenne léére. Gerrit Terwindt brocht drie mooie versies, wéérvan ien over een vutter die van ólles deed omdat ie toch niks te doên had. Annie Trap zong onder meer het versie Skommelnacht met citer. Prachtig. Met haar zus Maria een versie 2- stemmig a-capella. Ut klonk prachtig. Twie pronkjuweele bee mekaar. Jaap en Nico Dros mit Streetje Pluuze. Een klassieker ondertusse. Veul gegniffel toen Nico onthulde dót hee weliswaar vroeger een haan was, maar nu óllien nag maar kippig. Aart van den Brink is een virtuoos met ons dialect. Sien versies variëren tussen humoristies en mankeliek. An het end wil ik dón nag wót kwiet over het bezondere dót er beurde mit de mènse in de tent. Gaande de voorstelling groeide er een soort saamhorigheid. Mit het dialect as een magneet die ólles naar mekaar trok. Het verbond ons mit mekaar. Het voelde ós thuuskomme. Toen wós het programma óf. We gingen naar buute wéér we nag effe stonde te suuzebóólle. De reege zette ons weer mit twie biene op de grond. Iederien ging sien weg, maar mit een mooie ervaring in onze begasie. Ik kon die nacht slecht sléépe. Ik had een echte skommelnacht. Hoe most het nou veerder mit onze moedertaal? In ellek gevól zoë jong en oud de Historische Vereniging en de Dialectgroep moete steune en zoveul ós ken meewerke an ut behoud van ons errefgoed.
Dick Drijver