Volgende generatie Tessels doorgeven
Geboren en getogen op Texel?
Op zondag 12 maart 1950 in de vroege morgen werden er twee meisjes geboren in het huis op Wilhelminalaan 58 te Den Burg. Ik kwam als eerste ter wereld en ruim een kwartier later mijn zusje Ina. Het was een grote verrassing voor onze ouders: Joop Boekel en Corrie Keijser. Er was dus niet gerekend op 2 baby's en er stond ook maar 1 wiegje klaar. Waar haal je zo gauw een tweede wieg vandaan en dat op zondag nog wel! Het toeval en geluk was, dat er bij de familie Buisman, die op Wilhelminalaan 84 woonde, enkele weken later ook een baby geboren zou worden. En ja hoor, de wieg mocht voor even geleend.
Onze drie broers: Bert, Leo en Herman gingen die morgen de buurt langs en riepen luid: "We hebben twee zussen." Er kwamen die zondag heel wat wandelaars langs en die hoopten een glimp van ons te zien. Vader Joop stond af en toe even met ons in de erker 'te kiek'. De foto's in ons fotoboek laten zien, dat Ina en ik voorspoedig opgroeiden van baby naar peuter en kleuter. 4 jaar oud gingen wij naar de kleuterschool in "Het glazen Paleis", dat in het park stond achter de school aan de Nieuwstraat, wat nu de Burgwal heet. Daarna gingen wij naar de Thijsseschool en vervolgens naar de Mulo. In het laatste jaar ging ik met school voor een oriëntatie-bezoek naar de Kweekschool in Den Helder. Ik wist het toen zeker: kleuterleidster wilde ik worden.
Bijna klaar met mijn opleiding ontmoette ik Jan Duin, met wie ik alweer ruim 48 jaar gelukkig getrouwd ben. We kregen 3 kinderen: Corrien, Pieter en Maartje, en inmiddels zijn wij ook de trotse opa en oma van: Jakob, Marie en Frouke, waar wij erg veel van genieten.
Wat voor werk heeft u op Texel gedaan?
Hoe harder dat het waaide, hoe drukker de kleuters waren
Na het behalen van mijn akte voor kleuterleidster, kon ik op Texel niet meteen aan de slag als vaste juf. In die periode heb ik hier als invalkracht op scholen gestaan en ook wel in Den Helder. Ook hielp ik tussendoor op het kantoor van Jan zijn vader: C.H.F. Duin aannemer. In februari 1969 hoorde ik, dat er voor de kleuterschool in Oudeschild een juf werd gezocht voor een paar maanden. Hierop heb ik gereageerd en heb daar tot aan de zomervakantie voor de klas gestaan. Van beide kanten was het goed bevallen. Er kwam een tweede klas bij en ik werd gevraagd om te blijven. In 1971 zijn Jan en ik getrouwd en gingen wonen op Trompstraat 11 te Oudeschild. Na de geboorte van onze oudste dochter Corrien ben ik gestopt met deze baan en werd ik een echte huisvrouw. Toen de kinderen groot waren stond ik af en toe weer voor de klas. Nu werk/help ik al ruim 40 jaar mee in de makelaardij van Jan.
Wat is leuk aan werken met kinderen?
Het leuke van werken met 'kleuters' is, dat elke dag anders is. Je hebt wel een speelwerkplan, maar je houdt wel degelijk rekening met hoe de stemming van de kinderen die dag is. Hoe harder het waaide, hoe drukker ze waren. De kinderen in Oudeschild waren echte doeners. We hebben dan ook veel gebruik gemaakt van de gymnastiekzaal. De noodklas was namelijk in Dorpshuis "t Skiltje", dus ruimte genoeg. Waren ze uitgeraasd, dan gingen we weer naar de klas. Veel heb ik met ze gewandeld op de dijk, maandagochtend om de kotters uit te zwaaien, en vrijdags om te kijken welke kotters er binnen kwamen. En passant namen we rommel mee wat op de dijk lag. De kinderen waren emotioneel bezig met vertrek en thuiskomst van hun vader en wisten precies te vertellen welke kotter er aan kwam. Soms werd er getoeterd en wij zwaaiden dan terug. Ik herinner me dat er in die tijd een Texelse kotter is vergaan met 5 opvarenden. Dat was een spannende tijd in het dorp.
Wat doet u zoal in uw vrije tijd op Texel?
Als ik vrije tijd heb, fiets en wandel ik graag over de Hoge Berg. Ik hou van ruimte om me heen en in de verte kijken. 's Zomers veel bezig in de tuin en in de winter een boek lezen, de krant en puzzels oplossen. Maar vooral open huis houden voor kinderen en kleinkinderen. Altijd veel aanloop van vrienden en bekenden, dat ben ik van huis uit gewend. Ik kook net als mijn moeder ook voor de onverwachte gast, of zoals zij het zei voor Elia. Van april tot november zit ik als vrijwilligster een middag in de Oudheidkamer. Erg leuk en je ontmoet veel mensen. Ook ga ik graag naar de Dialectgroep.
Wat is voor u belangrijk aan dialect?
Mijn moeder gebruikte veel Tesselse uitspraken en sèègies. Die geef ik graag weer door aan de volgende generatie. Het zou toch jammer zijn als het 'Tessels praate' verloren gaat. Het is ook een hele leuke groep.
Hoe ervaart u de mensen op Texel?
Gemoedelijke mensen, die zich niet laten opjagen.
Wat moet er op Texel vooral blijven zoals het is?
Open landschap en dus niet overal maar schuren zetten en bomen planten. Vrij mogen lopen door het bos, langs de heide en over de duinen naar het strand.
Wat zou er op Texel anders mogen?
Dat er niet zo hard wordt gereden. Misschien is overal 70 en in de dorpen 40 een idee, scheelt gelijk een hoop borden. Effe anders als elders, dat is wat we graag willen.
Wat verdient meer aandacht op Texel?
De gevaarlijke wegkanten en in de dorpen de trottoirs. En meer aandacht voor zwerfafval: voorkomen en opruimen.
Wat mist u op Texel?
Hillegaar niks. Ik blijf graag op Texel en als ik eens naar de overkant ga, ben ik blied als ik weer op de boot zit.
Wie verdient een grote pluim op Texel?
Een pluim voor de mensen die in de gemeenteraad en commissies hun tijd besteden voor het algemeen belang. Een pluim ook voor alle mantelzorgers.
Hoe kijkt u tegen het toerisme aan?
Ik dacht dat we nu wel genoeg toeristen per jaar ontvangen.
Wat doet u over vijf jaar?
Dan hoop ik nog samen met Jan en ons gezin te kunnen proosten op de volgende vijf jaar!
Volgende 'Eiland Van...'?
Gré Dros van 't Schilderend, ook bekend van de sèègies, schrijfster van het boek "Ruumte skaadt niet" heeft vast veel te vertellen.