'Minister moet containerschepen

vlak boven eilanden verbieden'

Minister Van Nieuwenhuizen (Infrastructuur en Waterstaat) moet met noodmaatregelen komen om containerschepen te verbieden nog langer over de zuidelijke vaarroute vlak boven de Waddeneilanden te varen.

Dat staat in een motie waarover de Tweede Kamer komende dinsdagavond een besluit neemt. De kans is groot dat de motie wordt aangenomen. Aanleiding is de containerramp met de Zoe bijna een jaar geleden. Het vierhonderd meter lange containerschip verloor in de nacht van 1 op 2 januari 342 containers op de vaarroute boven de Waddeneilanden waarna er ladingen rommel aanspoelden op de stranden van Vlieland, Terschelling, Ameland en Schiermonnikoog. Texel bleef op wat kleding, kleedjes en leidingen na buiten schot.

De Zoƫ nam destijds in de storm de zuidelijke vaarroute boven de eilanden in plaats van de noordelijke vaarroute die dieper is. De vaarroute boven de eilanden is gemiddeld twintig meter diep. Vermoeden is dat het containerschip, dat zestien meter diep stak, in de storm de bodem heeft geraakt waardoor de containers loskwamen en overboord begonnen te vallen. Daar wordt nog onderzoek naar gedaan door de Onderzoeksraad voor Veiligheid.

Het verbod wordt genoemd in een motie van Kamerlid Stieneke van der Graaf (ChristenUnie) die gesteund wordt door onder andere het Texels Kamerlid Gijs van Dijk. Hij heeft een motie klaar liggen om de kosten van het opruimen van de rommel op rederij MSC te blijven verhalen. Op het moment krijgen containerschepen die bovenlangs de eilanden varen de waarschuwing om de noordelijke vaarroute te pakken, maar ze zijn vrij om te kiezen voor de kortere, zuidelijke vaarroute.

Frappant is de burgemeesters van de vijf Waddeneilanden in maart 2008 al eens een brief schreven naar Verkeer en Waterstaat om hun zorg over de containervaart uit te spreken. De focus lag toen op het goed vastsjorren van containers. Volgens de burgemeesters mocht daar niet de hand mee worden gelicht, omdat de risico's van overboord slaan niet opwogen tegen tijdwinst die behaald kan worden door niet alles even goed vast te sjorren.