We tekenden erop los in een eigen stijl
Geboren en getogen op Texel?
Eind december 1953 ben ik geboren op 'Zandvrucht' aan wat toen nog de Duinweg heette. Later werd dat Rozendijk. Mijn moeder kwam uit Zandvoort, mijn vader was Texelaar van geboorte. Na enige jaren verhuisden we naar ons nieuwgebouwde huis, een stukje verderop. Mijn zus Irene, jongere broer Frits-Jan en ik hebben het tekentalent van onze ouders. We tekenden erop los, ieder in een eigen stijl. Als vakantiebaantje maakte ik pentekeningen die in een galerie werden verkocht. Mijn vader bouwde een atelier aan het huis waarin we konden tekenen en kleien. Irene is keramiste geworden, Frits-Jan maakt schilderijen van vooral vogels en ik werd illustratrice.
In de NJN (Nederlandse Jeugdbond voor Natuur) leerde ik Henk Brugge uit Purmerend kennen. We trouwden en kregen drie kinderen, Maarten, Aletta en Vibeke en later vijf kleinkinderen: Bart, Ella en Krijn en Cato en Jet. Ruim 20 jaar hebben we aan de Schoorwal gewoond en in 1998 verhuisden we met ons gezin naar mijn ouderlijk huis aan de Rozendijk.
Henk was heel betrokken bij mijn werk. Hij ging mee naar gesprekken met uitgevers en zocht contact met bedrijven waarvoor ik bijvoorbeeld behang en stof kon gaan ontwerpen. Jarenlang werkte hij op Ecomare als hoofd dierverzorging en wist veel van zeehonden, vogels, vissen en andere zeedieren. Door zijn kennis heb ik de serie over Joupy de kleine zeehond gemaakt. Henk was mijn grootste fan en keek kritisch mee. In september 2014 bleek hij ongeneeslijk ziek en enige maanden later op 31 december, overleed hij aan de gevolgen van een hersentumor. Hij is 60 jaar geworden. Een groot verdriet voor ons allemaal.
Vanwaar de keuze om boeken te gaan illustreren?
In ieder jaargetijde in De Westen genieten van wisselende licht
Als kind ging ik naar kleuterschool 'De Woelige Hoek' in Den Burg. De hoofdleidster was mevrouw De Koning, de echtgenote van de burgemeester. Zij maakte diepe indruk op mij en mede door haar ben ik kleuterleidster geworden. Tekenen zou ik er wel 'bij kunnen doen' dacht ik. Met veel plezier heb ik vier jaar als juf op 'De Woelige Hoek' gewerkt.
In die tijd had ik grote pentekeningen gemaakt van een huis op een eiland. Theo Timmer van Boekhandel Het Open Boek maakte de tekst en gaf het als wandplatenboek uit. Dat was Sauwtje zeeheks (met au, later maakte ik het prentenboek Souwtje). Het wandplatenboek werd gezien door uitgevers waardoor ik allerlei tekenopdrachten kreeg. In 1978 stopte ik als kleuterleidster om volop te gaan illustreren. Intussen heb ik zo'n 200 kinderboeken geïllustreerd, waarvan 30 titels zelf ook geschreven.
Hoe ga je te werk bij het maken van illustraties?
Dat begint met potloodschetsen voor het hele boek. Vervolgens maak ik de tekening met een inktpen. Als een uitdrukking of houding me niet bevalt, begin ik opnieuw. Ik ga door totdat er een zekere vanzelfsprekendheid in het beeld is. Dan kleur ik de tekeningen met aquarelverf, soms wat ecoline en kleurpotlood. Hierna scan ik ze in om ze digitaal bij te werken en maak de bestanden drukklaar. Die stuur ik naar de uitgever.
Afgelopen nazomer maakte ik het kinderboek Dag opa Henk. De tekst heb ik vrij snel na het overlijden van mijn man geschreven en laten lezen aan Bob Markus van Uitgeverij De Vier Windstreken. Hij gaf meteen groen licht, maar het lukte me niet om de illustraties te maken. Dat gaf te veel emoties. Maar in juli heb ik het opgepakt. Het gaat over onze kleindochters Ella en Cato (toen 4 en 2 jaar). Zij maakten die laatste maanden mee en hebben goede herinneringen aan hun opa Henk. Het boek verschijnt in februari.
Hoe ben je ooit op het idee voor de boekenreeks 'Bobbi' gekomen?
Voordat de Bobbi-boeken er waren, tekende ik collecties geboortekaarten voor Intercard en wenskaarten voor Hallmark met vrolijke beertjes. Deze tekeningen werden ook geprint op producten als babybadjes en gingen zo de wereld over. De beertjes werden opgemerkt door Uitgeverij Kluitman en in 2002 verschenen de eerste twee Bobbi-boeken. Die liepen zo goed, dat er steeds nieuwe titels gemaakt mochten worden. De eerste jaren schreef een tekstschrijfster de tekst op rijm, maar toen zij ermee stopte, ben ik dat zelf gaan doen. Intussen bestaat de serie uit 36 Bobbi-voorleesboeken en daarbij kartonnen boeken, een stickerboek, een pluchen Bobbi-beer en nog veel meer. Ook in China zijn de boeken te koop, waardoor er ruim twee miljoen Bobbi-boeken zijn verkocht. Op dit moment ben ik bezig met een nieuwe titel.
Hoe ervaar je de mensen op Texel?
Over het algemeen vriendelijk en behulpzaam.
Wat moet er vooral blijven zoals het is?
Hier vanaf de Rozendijk is richting De Westen een prachtig weids uitzicht. Ik geniet in ieder jaargetijde van het wisselende licht. Daarbij creëren de schapen in het land een mooi Texels beeld. Wat mij betreft mag dit zo blijven.
Wat zou er op Texel anders mogen?
In de loop der jaren is er veel gebouwd in het buitengebied en niet alles is mooi, er zijn `blokkendozen' bijgekomen die de eenheid niet bevorderen. Voor mij hoeft er niet veel te veranderen, maar wanneer er toch gebouwd wordt, moet er goed worden gekeken of het passend is.
Wat verdient meer aandacht op Texel?
Het historisch landschap van Texel. Neem bijvoorbeeld de damhekken. Ik vind 't jammer dat Natuurmonumenten hekken met een punt in het midden heeft ingevoerd. De oorspronkelijk Texelse hekken hebben geen punt.
Wat mis je op Texel?
Verlichting bij kruispunten en bushaltes langs de Pontweg. De duisternis op Texel is geweldig, maar om juist deze lantaarnpalen te verwijderen is overdreven. Vooral voor fietsers en mensen die uit de bus stappen in het donker is het erg onprettig.
Wie verdienen een grote pluim op Texel?
Frans en Sjaan Timmer. Lang geleden waren zij de eersten die onbespoten groente gingen verkopen in een oude schuur aan de Burgwal. Zij waren de grondleggers van de natuurvoedingswinkel.
Volgende 'Eiland Van...'?
Gemma Duin-Boekel. Op de Schoorwal zijn we vele jaren buren geweest en hebben een goede klik. Zij kan vast een mooie bijdrage leveren aan deze rubriek.