"Ouwe Slij" leefde voor Scouting
De hopman die zich dertig jaar met hart en ziel inzette voor Scouting Texel en de vereniging tot bloei bracht. Niek Slijderink sr. of "Ouwe Slij" zoals hij binnen de vereniging wel werd genoemd, groeide uit tot een begrip bij de Jeroengroep en Scouting Texel.
Slijderink (van 1923) was al jong bij de padvinderij betrokken. Begin jaren dertig als welp bij de Sint Laurentiusgroep in Alkmaar en in 1937 was hij als jongste verkenner present bij de wereldjamboree in Heemstede. Rond 1945 kreeg hij de leiding over de groep "Sint Videlius" in Alkmaar.
Slijderink kwam in 1954 naar Texel, waar hij als etalateur werkte bij Textielhuis Zegel. Hij was bijzonder creatief en ontwierp ook etalages voor andere winkeliers, van een juwelier tot een garage. Zo inspireerde hij in 1965 de voorjaarsshow van Zegel in Casino op vlinders en bloemen. Hij ontwierp ook reclameborden en beschikte over een bijzonder fraai handschrift waarmee tal van producten werd aangeprezen.
Al snel raakte hij betrokken bij de katholieke Sint Jeroengroep. Hij stak er veel tijd en energie in en werd de "motor" van de vereniging, die uitgroeide tot één van de belangrijkste jeugdorganisaties op het eiland. Die hield destijds bijeenkomsten op de zolder van de Jozefschool, later in de voormalige paardenstal aan de Hollewal, waar nu het verpleeghuis staat.
Deze krant sprak in 1963 over het "nimmer uitputtende brein" van hopman Slijderink. Daaruit ontsproot onder meer het idee om donateurs van de vereniging lid te maken van de "Jeroenfamilie", om zo wat meer geld voor het belangrijke jeugdwerk te genereren.
Onder zijn leiding fuseerde de Jeroengroep met de neutrale padvindersgroep De Zwalkers, die opereerden vanuit de Zwalkersburcht aan de Beatrixlaan. Na de sloop hiervan verhuisde de scouting naar het huidige onderkomen aan de Bernhardlaan. Het werd verbouwd en ingericht, vooral met veel eigen inzet en financiële inbreng. Veel inkomsten worden gehaald uit de inzameling van oud papier. Jaarlijks honderden tonnen.
Onder de gedreven leiding van Slijderink deed Scouting Texel regelmatig van zich spreken door allerlei activiteiten. Heitje voor een karweitje, deelname aan de 4 mei herdenking, milieu-acties, zoals het schoonmaken van de Slufter en allerlei evenementen in regionaal, nationaal en zelfs internationaal verband. De verdiensten van de hopman lagen ook in het stimuleren van anderen, die daardoor ook tot bloei kwamen. Zo werd er van alles georganiseerd, zoals het grote milieu-weekend, waarbij 150 jeugdige scouts De Slufter schoonmaakten. Befaamd ook de jaarlijkse boerenkoolfuif bij Scouting.
Voor zijn inzet werd hij meerdere keren onderscheiden
Slijderink was ook betrokken bij de adoptie van de Engelse zeeverkenners die in 1950 op Texel werden begraven nadat ze waren omgekomen tijdens hun oversteek over het Kanaal. Hij zorgde dat op hoogtijdagen aan hen werd gedacht en dat ze als leden van de eigen groep worden beschouwd. Hij onderhield warme contacten met hun nabestaanden en vrienden.
De scouting was zijn lust en zijn leven, maar ging wel ten koste van zijn gezinsleven. "Hij deed wat hij wilde", zegt zijn zoon Nick.
De waardering voor de scouting was groot. Twee keer, eerst als Jeroengroep en later als Scouting Texel, ontving de club de verenigingstrofee Dubbele von Sion.
Na zijn pensioen bleef hij nog enkele jaren betrokken bij de scouting, maar droeg daarna het stokje over aan zijn opvolgers. En liet het helemaal los. "Aan de zijlijn lopen kan ik niet." Hij verhuisde met echtgenote Henny naar Houten, de woonplaats van zoon Peter.
Voor zijn inzet ontving hij talloze onderscheidingen. Zoals in 1965 de Gouden Jacobsstaf. Bij die gelegenheid werden zijn "enthousiasme en opofferingsgezindheid" geroemd, evenals dat hij de jeugd het besef van dienstbaarheid aan de gemeenschap bijbracht. In 1986 ontving Slijderink voor zijn maatschappelijk inzet de Zilveren Eremedaille verbonden aan de Orde van Oranje Nassau.
Een jaar later eerde Scouting Nederland hem met het Gouden Waarderingsteken, de hoogste onderscheiding. Toepasselijk uitgereikt na afloop van een schoonmaakactie in De Slufter.
Slijderink was van 1969 tot 1980 ook bestuurslid van de stichting Cultureel Werk, waarvoor hij ook een periode in de subsidiecommissie zat.
Niek Slijderink overleed woensdag 4 december in Driebergen op 96-jarige leeftijd.