Anders bekeken...
Ik ben op weg naar De Koog, heb een grote trap gekocht op 'Wat je maar kwijt wil...' De Winter met baard in grijze badjas, borst vooruit, opent de deur en loopt op zijn slippers naar de trap toe, achter huis. In de wijk zie je veel Dusters, maar dit had ik eigenlijk niet verwacht. Lachend zit ik later in de auto. Blij met mijn buit. Ik ben aan het dennenappels spuiten, gekleurd in rood, wit en goud zijn ze helemaal van nu. Ik heb een lang touw gespannen, op de trap natuurlijk, zodat er een hele riedel tegelijk kunnen drogen.
Over borsten gesproken…
In mijn nopjes, ook met mijn andere aankoop: een boek van Harry de Graaf. De meesterjournalist en verhalenverteller kwam ook op de site voorbij. "Voor een pure Chocolade letter", antwoordde Marianne… Leuk. Het 'toeval wil dat we 's avonds in de Buureton een lezing van de historische vereniging over de Sint bijwonen aan hetzelfde tafeltje.
We zitten skrep en moeten lachen om alle anekdotes over de brave borst. Sint Jan komt binnen met een groep Pieten en maakt het geheel compleet. In de pauze vertelt Harry smakelijk dat het helemaal niet zo gul met cadeaus aan toeging vroeger. Welnee het was een mus met een pluum, of zoetigheid zo groot as je duum.
Maar er was veel saamhorigheid. Pepernoten kauwend vertelt hij over zijn ouders die in de oorlog creatieve manieren bedachten om het hoofd boven water te houden. Zijn vader maakte zelfbinders voor op de wagens, van oude ijzers. Hij was het schilderen per stuk wat zat en had een manier ontdekt met dunne groene verf. Hij doopte de ijzers in een bad en hing ze dan te drogen aan de lient. Door tumult van de Sint werden de mooie witte kippen echter opgeschrikt op het erf, ze vlogen alle kanten op , ja dwars door de bak met groene verf. U ziet het voor u, zo ook de moeder van Harry druk in de keuken: "Ik dacht dat er groene papegaaien voor het raam langskwamen!" De mooie kostbare kippen hadden groene borsten gekregen.
Ik dacht dat er groene papegaaien voor het raam langskwamen
De volgende middag ben ik aan het wandelen met Dick Drijver, hij wil graag naar de meertjes, De Mok waar hij vroeger woonde. "Misschien zien we de blauwborst", zegt de natuurliefhebber en kijkt speurend om zich heen. Ik ken eerlijk gezegd alleen de roodborst, maar speur mee. "Kijk eens of er konijnenkeutels bij dat hoopje liggen." Ik knik instemmend, veel keutels zie ik. En ik zie Souwtje gedoopt in pure chocola uit de prut komen.
Jozien