De kant langs
Club van Vijftig
Als jochies van een jaar of zeven nam "Meester Drijver" ons na schooltijd mee naar het veld van ZDH en leerde ons de beginselen van het voetbal. Zoals hoe je een tegenspeler op het verkeerde been kon zetten. "Stap naar links, bal naar rechts en naar vóren." Voetbal leefde volop in die jaren, in Den Hoorn en omgeving krioelde het van de kinderen. ZDH had meerdere pupillen- en juniorenteams.
Mooie jaren, zeker als er iets bijzonders was. Toernooien, een beroemdheid als Gerrie Mühren een clinic komt geven of een jeugdweekend. Dat vergeet je nooit meer en verhoogt de aantrekkelijkheid van de club. Jaap Lap, één van de markante voorzitters van de club, zag ooit langs de lijn in Twente hoe ze daar een "Club van 100" hadden, die geld bijeenbracht voor de jeugd. Maar nog vóór hij zijn idee in kantine De Spil kon ventileren, klampte toenmalige trainer Piet van Vliet hem aan. Of Jaap lid wilde worden van de op te richten "Club van Vijftig Gulden". "Natuurlijk!"
Dat was dertig jaar geleden. Piet begreep als geen ander dat, wilde je leden elk jaar vijftig gulden laten bijdragen, je ook voor hén iets leuks moest doen: "De helft van de opbrengst is voor de jeugd, van de andere helft bouwen we een feestje", of woorden van die strekking. Piet was grondig en liet bij de notaris een officiële akte opmaken. Die verwoordde het zo:
"De vereniging heeft ten doel het financieren van activiteiten op het gebied van de jeugdsport en wel voor die activiteiten die niet uit de contributies van de vereniging worden of kunnen worden voldaan, teneinde de belangstelling voor de sport in het algemeen te bevorderen. De vereniging stelt zich voorts ten doel het onderhouden van de onderlinge band van haar leden."
Waar een kleine club groot in kan zijn. De "Club van Vijftig Gulden", met in het oprichtingsbestuur onder andere RWS-kopstuk Bert Weijdt en politiechef Jan Moeskops, werd een succes. Het geld stroomde binnen. En kwam in hoofdzaak ten goede aan de jeugd. Geld voor uitstapjes naar wedstrijden van grote clubs, jeugdweekenden, voetbalclinics, Sinterklaasfeestjes, workshops in de Bonte Belevenis, een flikflak voor de gymclub en wat al niet meer.
En op zijn tijd ook een feestje. Elke vijf jaar een feestje om invulling te geven aan het tweede doel: "het onderhouden van de band van haar leden". Clubleden die in strandpaviljoen Paal 9, op Loodsmansduin of in de kantine gezellig bijpraatten onder genot van... Dat bleef langs de lijn bij de eerstvolgende thuiswedstrijd niet onbesproken, want wie wil daar niet bij horen? Een rondje om het veld leverde Piet aardig wat nieuwe leden op.
Dat in Den Hoorn het tij keerde, heeft meerdere redenen. De bouw van huizen liet veel te lang op zich wachten, welgestelde pensionados ontdekten het dorp en de gezinsgrootte kromp. De sluiting van de school was de nekslag. De nog aanwezige kinderen moesten naar Den Burg op school. En vermaken zich daar met hun leeftijdgenootjes ook buiten schooltijd. Neem Sint Maarten, dan kun je in de Herenstraat een kanon afschieten.
Wat heb je aan een club die zich inzet voor de jeugd van de sportvereniging, als er geen of nauwelijks jeugd meer is? Over die vraag bogen we ons als bestuur van De Club van Vijftig. Donderdag ging de kogel door de kerk en stemden de leden in met het voorstel om de club op te heffen. In een sfeer van weemoed, want daarmee komt een eind aan een mooie traditie van dertig jaar. Eigenlijk te triest voor woorden, maar het is niet anders.
Gerard@texelsecourant.nl