Eigenzinnige aannemer hield van uitdaging
Een vooruitstrevende ondernemer die een uitdaging niet uit de weg ging. Hij was technisch, kon snel rekenen, was eigenzinnig en begaan met zijn personeel. Willem J. Bakker was een begrip in de aannemerij.
Een boerenzoon uit Den Hoorn die al jong begon te loonwerken voor boeren uit de omgeving. Om sloten te maaien kocht hij zijn eerste kraan. Het was de tijd van de ruilverkaveling, er moest veel graafwerk worden verricht. Aannemers die gewend waren aan een dragline, stuurden vier grondwerkers met hem mee het land in, maar met zijn hydraulische kraan redde hij het in zijn eentje.
Hij kreeg steeds meer werk en zijn bedrijf groeide snel. Op z'n 23ste had hij al twee kranen. Een onafhankelijk denker, als iets hem niet aanstond, dan veranderde hij dat. Vaak eigenhandig. Zo stond in één van zijn kranen een Deutz motor, die koud weer slecht wilde starten. Eigenhandig bouwde hij er een watergekoelde Ford industriemotor in.
Zulke klussen deed hij liefst in het weekend, zodat door de week het werk door kon gaan. "Alle dagen waren voor Willem hetzelfde. Die instelling verlangde hij ook van zijn personeel", vertelt Jan Willem Koorn, die dertig jaar bij hem werkte. Koorn en zijn collega's werkten veel op het strand. "Willem deed een klus aan de dijk. Kort daarop volgde de eerste zandsuppletie en toen is Willem meegegaan. Alfons Smit, die 18 jaar bij hem werkte. "Willem kon goed werk aannemen. Hij was snel in rekenen en had een goed overzicht. En hij leverde vakwerk."
Een innovatieve denker. Om onder water het zandprofiel te meten ontwikkelden Bakker en zijn medewerkers een rupsvoertuig, aangedreven door lucht, dat over de zeebodem kon rijden. Dat reed haaks op het strand het water in, aan de mast kon de hoogte van de bodem worden afgemeten.
Opdrachtgevers waren tevreden, zijn werk breidde zich uit over de hele Nederlandse kust en zelfs in het buitenland. Koorn: "Het was nooit saai. Ik zat eens in de nachtploeg en lag na mijn dienst net een half uur in bed, toen Willem belde. Ik moest direct met de boot mee en naar Sylt. Ze hadden daar iemand nodig om een pomp op een sleephopper te lassen. Toen ze belden zei Willem: 'Ik heb nog wel een mannetje'. Hij kon overtuigend zijn. Naar opdrachtgevers, maar ook naar ons. Hij voedde ons ook een beetje op." Smit: "Als er in de keet eens een Texelaar over de tong ging, dan relativeerde Willem dat direct. Hij oordeelde nooit over anderen en bracht dat ook over op ons."
Bijzonder klussen waren de sloop van twee gestrande coasters, de Anneliese en de Compass 2. De motor van de Anneliese werd in zijn geheel van boord gehaald en heeft nog jaren bij zijn bedrijf aan de Maricoweg gestaan. Er waren wel kopers, maar hun prijs vond hij te laag. Smit: "Hij was wat eigenwijs. Soms zagen wij het anders, maar hield hij vast aan zijn eigen plan. 'Ik weet wel dat jullie er anders over denken', zei hij dan.
Op Texel deed hij allerlei werkzaamheden. Zoals het bouwrijp maken van grond voor woonwijken, duinen afplagen en veel sloopwerkzaamheden, zoals Irene, de Gollards, Vogemient, Kooger Hoop, Maas 4=6, honderden huizen, etc. Als eerste zette hij ook een puinbreker in. Doordat hij voor restmateriaal vaak een adresje had, kon hij extra scherp inschrijven.
Geen man van stroop smeren. Koorn: "Met clubjes wilde hij niets te maken hebben. Dat kostte hem wel eens werk." Hij ging enkele keren failliet, maar wist ook weer terug te komen.
Willem Bakker overleed op zes november, 75 jaar oud.