Tessels prate op Amelond
Dwors over 't eilond Amelond lóópt 'n diek, de Hoge Dyk, en die diek is net os de Rugediek op Tessel 'n echte grèèns. Wie beóóste die diek weunt, die seit „tèèd" teuge tiêd, wie der westelijk fon weunt seit net os de Tesselaars „tiêd". Nag mooier wort 't os je deer ok nag de tale fon de are eilonde bee hoort en dot is nou persies wot der dut weekend op Amelond beurde: deer kwamme ferhale foorbee fon wel vier eilonde, bee 't festivol „Ameland Vertel!".
Ok fon Tessel wos der 'n dillegasie mit de bóót overkomme. Simon Dros fertelde in Hollum on sien luusteraars twie Skilder ferhale, Gerard Kuip brocht de tiêd fon de ouwe Teso-bóte Dageraad en Dokter Wagemaker weer tot leve. Fon Terskelling kwam Aukje Schol, die prate op sien Aasters, dot praat wort on 't Óósterend fon Terskelling; Jelle Woudstra hod 'n berreg te fertelle over Skiermonnikóóg en dot deed 'ie in de ouwe Friêse taal fon dot eilond. Don moste de are goêd luustere, wont Skiermonnikóógs is nag niet makkelijk. Feul beter konne de Tesselaars 't Amelòòns begriepe, dot Jeanet de Jong prate in heur ferhaal over kommondeur Hidde Dirks Kat. Na de ferhale kwamme olle praters on iên tafel te sitte om te ete en gonge olle eilondtale in mekaar over.
Iên fraag bleef wel overend staan: is Amelond nou ok de „Overkont"? Os je na de letter kiekt wel, netuurlijk, maar 't foelde toch aars. Mit de eilonde is 't os mit de eilondtale: ferskeie os se benne, sit der ok dot eilandgefoel in. Deer komt giên diek tusse, ok giên séé. 't Weekend wier ofslote mit de belofte, dut seker naggeris te doên.