Anders bekeken

Het Witte licht

11/11. Ik ren door de regen met Souwtje. Kinderen komen zo, lantaarns branden, schaal met kleurboekjes, stiften en pepernoten staat klaar. Ik ben altijd blij verrast als de mooiste lampions met de leukste liedjes gezongen worden. Geen hinder van regen, welnee. "Doet u mijn tas even open?", glinsteren ogen die kiezen van de schaal.

Ik weet zeker dat zaterdag Sint met opgetogenheid wordt binnengehaald. Wij maken al jaren ruzie, tot aan rechtszaken toe, maar kinderen willen gewoon blij de Sint binnenhalen en pepernoten ontvangen van een mooie piet. Maar wat doen wij? Ik griezel soms van de beelden van wat wij kinderen aandoen.

Deze week was een Amsterdamse Joodse man bij Max. Hij vertelde dat hij als jongetje van 11 ondergedoken met zijn ouders jaren heeft doorgebracht. Ze leefden onder de grond, als mollen, en mochten alleen in de nacht naar buiten. "Wat vond u het ergste?" "Dat ik moest fluisteren, altijd, een kind beperkt in beweging, weinig voedsel, kou en dan ook niet mogen praten, zingen, lachen en boos worden. Dat was het allerergste".

Het is ten hemel schreiend, nu 75 jaar bevrijding wordt herdacht, komen beelden van hongerende kinderen, kinderen op transport naar vernietigingskampen weer op ons netvlies.

Ik griezel soms van de beelden van wat wij kinderen aandoen

En er is niet veel veranderd, als je ziet dat kinderen worden ingezet als soldaten is het allerslechtste van de volwassen mens wel in beeld gebracht. In plaats van de lampion, het licht en de traktatie is daar het geweer in de handen van een jongen die zijn jeugd overslaat.

11 jaar geleden keken we in het Gelredome naar het "Witte licht", een film over kindsoldaten van Marco Borsato. Als ambassadeur voor War Child maakte hij een statement .

We zongen als kinderen kijkend naar het licht elkaar omarmend in het wit luidkeels mee.

Hermina volgt zijn voorbeeld. Ze is al maanden aan het trainen, sponsorgeld aan het binnenhalen. Deze lieve stoere Tesselse vrouw toont karakter en gaat de Kilamanjaro beklimmen voor War Child. Zij is vastberaden de tocht naar de top met 70 andere kanjers te volbrengen. Daar moet je mentaal en fysiek stevig voor in je schoenen staan.

Ik hoop dat heel Texel haar zal ondersteunen, dat ze zich gedragen weet naar de witte bergtop, het witte licht.

Jozien