Willemien de Wolf:
Willemien de Wolf: "Honden zijn heel belangrijk in mijn leven." Foto: Jeroen van Hattum

Kijk altijd naar wat er wel mogelijk is

Geboren en getogen op Texel?

Op 14 november 1960 ben ik in Amsterdam geboren, maar getogen ben ik in Oudeschild aan de Ruyterstraat 42. Verhuizen naar Texel is het allerbeste wat mijn ouders voor mij hebben kunnen doen. Ik herinner me de binnenstad van Amsterdam begin jaren 60 voor een 4-jarig kind als onprettig. Toen we op Texel kwamen wonen, ben ik buiten gaan spelen en voor mijn gevoel nooit meer binnen gekomen! Ik heb een heerlijke jeugd gehad in Oudeschild. Vanwege de liefde ben ik uiteindelijk in 1984 in Den Hoorn komen wonen, eerst op het Klif en nu aan de Witteweg. Als je me vraagt ben je een Texelaar? Dan zeg ik nee, want ik ben hier niet geboren, maar een Hoornder ben ik wel! Dat mag ik na 35 jaar in dit dorp wel zeggen. Ik voel me hier echt thuis. Ik ervaar hier een warme gemeenschap zonder dat het benauwend is.

Wat voor werk doet u?

Ik werk nu 16 jaar als persoonlijk begeleider in de gehandicaptenzorg. Daarvoor bij mijn zwager en zus in de hotel De Zeven Provinciƫn in Oudeschild. Ik behoor tot de mensen die er pas laat achter komen wat ze eigenlijk leuk werk vinden, Vroeger was ik meer bezig met hoe mijn haar zat en mijn lippenstift, dat leren vond ik maar niks! Jammer want ik had een goed stel hersens. Maar ik haalde liever op mijn sloffen de MAVO dan dat ik naar het VWO ging en thuis hoefde ik als verwende nakomer niet veel dus... Later heb ik dat wel als jammer ervaren, maar spijt hebben moet je nooit. Niet kijken wat niet is, maar kijken wat wel kan. Zodoende ben ik na een minder leuke periode in mijn leven op mijn 42ste nog een SPW-opleiding gaan doen. Ik zocht en vond een stageplek op het Maartenhuis en dat beviel van beide kanten zo goed dat ik daar na het halen van mijn diploma in dienst ben gebleven tot november 2018. Tegenwoordig ben ik persoonlijk begeleider bij De Waerden op locatie Molenstraat. Na 15 jaar op dezelfde plek is het niet verkeerd om eens te veranderen. Werken met mensen met een beperking is me op het lijf geschreven. Ook daar kijk je altijd wat er wel kan, naar de mogelijkheden. Ik heb een sociaal therapeutische opleiding gevolgd en daar ga je altijd uit van de geest van de mens. Die is altijd gezond, niet gehandicapt. Ja....ik heb het mooiste werk dat er is. Behalve dat het hier en daar wat overregeld is. Haha!!

Je voelt de sensatie van het water en je bent echt wakker

Waarom elke dag zwemmen in zee?

Omdat het heerlijk is en best verslavend! Vorig jaar mei zat ik in een burn-out. Erg vervelend en dat is zacht uitgedrukt. Mijn achterburen zwemmen al jaren het hele jaar rond en zij raadden me aan het eens te proberen. De buren hebben gelijk gekregen. Het zwemmen doet me goed. Het is een fijn begin van de dag. Je komt slaperig je bed uit, badjas aan, naar het strand en het water in. In de zomer iets langer, in de winter toch nog 4 a 5 minuten. Goed voor lichaam en geest. Ik geloof zeker dat het voor mensen die op een of andere manier niet helemaal gelukkig zijn helend kan zijn. Je moet je bed uit, je maakt even contact met mensen, je voelt de sensatie van het water dat iedere dag anders is en als je thuis komt ben je echt wakker met een tintelfrisse huid en een meer positieve kijk op de wereld. Bovendien zie je de dag beginnen op het strand en dat is prachtig. Iedere ochtend kan ik ervan genieten om het licht te zien worden over de duinen en Den Hoorn.

Waar bent u trots op?

Ik vind trots een groot woord. Ik ben wel dankbaar voor een heleboel dingen, vooral voor het feit dat ik het vermogen heb te beseffen hoe gelukkig ik ben met alles om me heen. Niet dat het iedere dag Halleluja is in huize De Wolf hoor! Maar de basis is goed. Door het ziek worden en overlijden van mijn eerste echtgenoot Hans Parlevliet heb ik redelijk jong een hoop verdriet gekend, ik denk dat ik daarom nu alle goede dingen zo waardeer, ik heb de andere kant van het leven gezien he?

Hoe ervaart u de mensen op Texel?

Ja leuk natuurlijk. Als dat niet zo zou zijn moet ik weggaan. En uh...zeikerds heb je overal!

Wat moet er blijven zoals het is?

Het open landschap. En de dorpen moeten dorpen blijven en geen plekken met huizen die gekocht worden door mensen die zich dat kunnen permitteren en amper bewoond. Als je hier een huis wilt hebben, kom er dan ook in wonen en doe mee zou ik zeggen. Bouw mee aan de identiteit van een dorp. Een dorps karakter wordt ook gevormd door de betrokkenheid van mensen met elkaar. Klinkt erg stichtelijk maar als er geen liefde is, is er niks!

Wat zou er op Texel anders mogen?

Nou...ik schaam me dood dat we parkeergeld heffen aan de stranden. En ik weet het wel, dat moet aan de hele Noordhollandse kust. Maar laten we dat nou juist daarom hier eens anders doen! Daar zijn we toch eilanders voor? En dan dat handhavingsgedoe! Jeetje man. Ik zal wel een gewoon vrouwtje zijn, maar ik begrijp niet dat appartementjes die al jaren verhuurd worden ineens niet meer als zodanig verhuurd mogen worden, omdat ze zo niet beschreven stonden. Wie heeft daar in hemelsnaam last van? Zo jaagt de gemeente de burgers tegen zich in het harnas, terwijl diezelfde burgers toch best tolerant zijn en steeds meer regeltjes accepteren. Zulke zaken moet je leuk oplossen en veel meer van geval tot geval bekijken. Durf dat nou eens!

Wie verdient een grote pluim op Texel?

As ik een pluim mag geven, geef ik hem aan mijn man Adri die altijd voor de honden zorgt als ik werk. Dat lijkt heel gewoon, maar we hebben er vier en dat is best veel. Honden zijn heel belangrijk in mijn leven. Ik heb maar geluk met een echtgenoot die dat begrijpt!

Wat doet u over 5 jaar?

Geen idee! Ik hoop eigenlijk zo ongeveer hetzelfde als nu. Dat betekent dat ik een tevreden mens ben. Het verleden heeft me wel geleerd dat alles zo maar anders kan zijn,dus probeer ik te genieten van iedere dag. En dan vergeet ik bijna weer te zeggen dat ik twee hele lieve zoons heb en door Adri mag ik me ook stiefmoederachtig type van nog eens drie mannen noemen. Dat is wel komisch want ze zijn maar een paar jaar jonger dan ik.

Volgende Eiland Van...?

Maudy de Lugt-Witte. Zij was een collega op het Maartenhuis en nu weer bij De Waerden. Een mooi mens die net als ik van dieren houdt, zowel op schoot als op je bord! Ze heeft twee varkens als huisdier en is een paardenmeisje haha!!