De kant langs
Oud papier
"Drukken jullie de Tesselaar op aar papier?", werd mij laatst gevraagd. "Hoezo?", vroeg ik. "Nou, ik steek er altóós mien kachel mee aan. De krant brandde altóós best, maar de laatste tijd fikt ie amper meer." Ander papier? Mij was het niet opgevallen. Maar ik beloofde het na te vragen bij de drukker.
Het klinkt niet erg eerbiedig om met de krant, waar we hier met hart en ziel aan werken, de kachel aan te maken. Maar het heeft ook wel weer wat. Een vorm van hergebruik van materiaal, waar we tegenwoordig zo vol van zijn. Zo zijn er meer voorbeelden te bedenken. Momenteel ben ik thuis aan het schilderen. Vóór ik de kwast in de verfpot doop, loop ik eerst naar de krantenbak.
De Tesselaar heeft ook een digitale editie, maar ik hou het bij papier. Het leest lekker, bovendien: waar moet ik anders de gemorste verf mee opvangen? Werklieden die bij mensen thuis een klus doen, leggen tijdens de schaft wel eens een krant op de stoel, zodat het meubilair netjes blijft.
Zo kom ik meer vormen van hergebruik van de krant tegen. Laatst kreeg ik van een Oosterender een maaltje gerookte vis, gevouwen in de Tesselaar. Pierenstekers leggen de krant onder in de kist, om daar vervolgens de wormen op te bewaren. Na de oogst van stinklelies legden we de krant vroeger onder in het bollenkratje, zodat de kwetsbare bollen niet werden beschadigd door scherpe randen. Op de foto "Vrouwen van nu". Toen ik daar eens een praatje hield over de krant, begonnen ze te zingen over de krant. Met op het hoofd een gevouwen hoedje van papier: de Tesselaar.
Bij bistro Freya in de Gravenstraat zag ik de Texelse Courant op elke tafel. In gebruik als placemat onder de etensborden. Geen vetvlekken, maar keurig geplastificeerd en dus afneembaar. Origineel en een bijzonder gezicht. Bij Voordeelland in Oudeschild werden de aankopen die als cadeau bedoeld waren er een poosje in verpakt.
Maar ik kwam de krant ook wel tegen op ruiten van winkelpandjes, als die na een verbouwing of wisseling van de wacht werd heropend. Om de spanning er in te houden was de etalage volgepakt met oude kranten, zodat nieuwsgierigen niet naar binnen konden kijken.
Een enkele keer stapt er wel eens iemand binnen met een Texelsche Courant uit de jaren dertig of zo. De krant was ergens voor gebruikt en bij sloop- of verbouwingswerkzaamheden tevoorschijn gekomen. Een krant werkt ook goed tegen de kou. Elfstedenschaatsers stopten er eentje onder hun trui.
Je zou haast zeggen: waar kun je zo'n krant niet voor gebruiken? Ik herinner me een verhaal van een bollenteler, die tijdens de pauze in het land nodig moest. Hij gebruikte het bollenkrantje van de Hobaho om zijn achterste mee af te vegen. De timing bleek slecht. Toen zijn collega, die nieuwsgierig was naar de bollenprijzen, informeerde waar het krantje was gebleven, wees hij hem op de restanten in de ploegveur…
Zo bijzonder was dat niet. Toen wc-papier nog niet was ingeburgerd, veegden velen hun billen af met krantenpapier. Zo ook bij de familie Lap in Den Hoorn. Jan vertelde tijdens "Echt op sien Tessels" hoe vooral het stugge papier van de Tesselaar destijds ruw aanvoelde. Ook toen al klachten over het papier. Toch nog maar even navraag gedaan bij de drukker, maar het papier is nog steeds hetzelfde. Het zal toch niet aan de stukkies liggen?
Gerard@texelsecourant.nl