Buren Vierhuizen en Oost in de clinch over plaatsen van tuunwal
Tuunwallen horen bij het Texelse landschap. Maar over waar ze nu wel of niet mogen staan, verschillen de meningen.
Een geschil over een tuunwal in een weiland bij Vierhuizen op Oost liep dermate hoog op dat de Commissie Bezwaarschriften er aan te pas moet komen. De tuunwal is gebouwd zonder (aanleg)vergunning, en volgens de gemeente, die handhaaft op verzoek van de buren, is dat op die plek niet toegestaan. Dus moet ie weg, een besluit waar de eigenaar zich niet bij neerlegt.
Tuunwallen mogen dan tot onze cultuurhistorie horen, ze horen volgens de gemeente wel op een plek te staan die daar vanuit de oorsprong van het land logisch is: de kavelgrens. Voor de bouw is daar geen aanlegvergunning nodig.
Verwarrend is dat er ook andere grenzen bestaan: de perceelsgrens, kadastrale grens en/of de juridische eigendomsgrens. Die grenzen kunnen op dezelfde plek liggen, maar ook anders lopen. Een kavel kan bij verkoop in tweeën worden gesneden door een (nieuwe) kadastrale grens. Dan ontstaan er twee percelen. Maar het blijft één kavel, de oude kavelgrenzen blijven in stand. Wie een tuunwal op de nieuwe perceelsgrens wil bouwen, moet een aanlegvergunning hebben. Volgens de gemeente om te voorkomen dat de tuunwal tot karikatuur verwordt.
Bij Vierhuizen ligt het weer anders. De eigenaar plaatste deze tuunwal en deelde zo een eigen agrarisch perceel op. Zodanig dat zijn erf ruimer wordt en een ander deel met schapen kan worden beweid. Maar zijn buren op Vierhuizen pikken dat niet en verzochten de gemeente om handhaving. Ze beroepen zich op het bestemmingsplan. "Als burger moeten we kunnen vertrouwen op de afgesproken bestemming van de percelen."
Maar volgens de eigenaar van de tuunwal meet de gemeente met twee maten. Hun raadsman Piet Standaart: "Ik weet diverse tuunwallen op willekeurige plekken die dus allemaal vergunningplichtig zijn. Waarom hier dan tegen optreden? Gelijke monniken, gelijke kappen."
Maar de gemeente houdt staande dat alleen tuunwallen op kavelgrenzen vergunningvrij zijn, wat hier niet het geval is. Het is aan de Commissie Bezwaarschriften om advies uit te brengen.
Staande de zitting bleek ook dat over en weer verzoeken tot handhaving aan de gemeente zijn gedaan. Volgens de eigenaar van de betwiste tuunwal maken ook zijn buren zich schuldig aan ongeoorloofd gebruik van een perceel. Zo zou onder meer de aanleg van een waterberging strijdig zijn met de bestemming.