Hoornders "vostbieterig vollek"
Bakkers Dros en Duinker, dorpsomroeper Willem Jonker, postbode Gerrit Wilner, bollenteler Kees Kok, slager Goënga, vrachtrijder Piet Zijm, Meindert Kikkert en andere markante Hoornders uit het grijze verleden kwamen zaterdag voorbij tijdens "Echt op sien Tessels" in Den Hoorn.
Twee bomvolle zalen tijdens de middag- en avondvoorstellingen tonen aan, dat ook na tien edities van dit bijzondere fenomeen de belangstelling voor het Tessels dialect en de oude Texelse verhalen volop leeft. Sterker nog, de animo is verdubbeld. "Deer benne wee fezellef, héél erreg bliêd mee.", vertelde Gerard Kuip. Hij omschreef Hoornders als "vostbieterig vollek". "Jullie Hooreders, krege 't toch foor mekaar." Van het behoud van het parkeren in de Kerkstraat tot de zandige PH-dijk. Als eerbetoon stelde Kuip voor nieuwe duinen te vernoemen naar Hoornders die zich er sterk voor hadden gemaakt: "Aries-nòòl en 'Herremons-nòòl."
Oude merrie
De organisatie had voor "Tessels on De Hoore, dot sol je bekoore" een gemeleerde groep sprekers gestrikt. Maatje Kikkert-Kuiper droeg het gedicht "Beth" van Kees Kikkert voor. Over een oude merrie die na veel omzwervingen op de markt van Den Burg belandt. Na veel loven en bieden krijgt het dier de vrijheid en weet ze haar eigen stal weer te vinden.
Kees en Jan Boon haalden al bollenpellend herinneringen op aan hun jeugdjaren in Den Hoorn. Maar eerst beantwoordde Ina Schrama de vraag: Fon wie bei je d'r ien? "Kees is fon Anne fon Cor, sien vader wos feugelwachter en jutter. Jan, sien vader is Iwen Boon fon Klif en sien moeder Trijntje Plaasmon uut de Weverstreet."
Gochel Mobiel
De Boonen lieten de destijds nog uitgebreide middenstand uit het dorp de revue passeren. Op de beamer zwartwit-beelden van de betreffende winkeltjes. Benoemd werden ook markante Hoornders. Zoals Meindert Kikkert. Bij het starten van zijn bollenrooier placht die te zeggen: "Die zulle we d'r effe uuthoeste". Gedenkwaardig is het verhaal over de "Gochel mobiel" waarin hij reed. Het autootje was afgesteld, zodat hij niet te hard kon. Maar toen hij op een keer op de terugweg uit De Cocksdorp wel erg snel reed, greep zijn echtgenote in. "Meindert, wat rij je toch hard!" of "Wat ben je toch gruzig", zou ze gezegd hebben. "Hij was in de verkeerde Gochel gestapt".
André Bakker vertelde een mooi juttersverhaal over twee Hoornders die een paar aangespoelde kratten cognac hadden gejut en dit voor de strandvonder hadden verstopt. Maar thuus wel pliesie an de deur. Het draaide d'r op uut dat de mannen met kerst een lekker borreltje dronken. Bakkersdochter Bertha Boogaard-Dros vertelde wat haar vader al broodventend meemaakte.
Indrukwekkend het ontroerende verhaal van Gitta Rommets-Witte "Mien Moeder", over Greetje Goeman, die door MS haar huis op Wezenspyk op laatst niet meer uit kwam. "Ze had wel een geheugen als een olifant." En ook voorspellende gaven. "Als ze over iemand had gedroomd, dan kon je er donder op zeggen dat hij een week later op pagina 3 in de krant stond..."
Andriever
Willem Roeper, die naar eigen zeggen zijn eerste AOW had gevangen, maar in de aanloop wel bij de "jonkies" onder de sprekers was gerangschikt, maakte op geheel eigen wijze een rondje door De Prins. Om binnen de tijd te blijven, liep de klok mee. Jacqueline Wilner-Hoogenbosch, (van Catharinehoeve), was naar eigen zeggen een "andriever" in Den Hoorn. Verknocht aan het dorp vertelde ze hoe ze op de boot nog steeds ontroerd wordt als ze het Hoornderkerkje ziet. Jan Lap vertelde al aardappel schillend over zijn jeugdjaren in het dorp en Dick Drijver bracht een eerbetoon aan dorpsomroeper Willem Jonker. Met hilarische anedotes over de jutterij en voetbalclub ZDH, waar "Suutekoek" zich met hart en ziel voor inzette en uitgroeide tot wel "de meest partijdige grensrechter". Ook de bel die Jonker als dorpsomroeper luidde, klonk door de Waldhoorn.
Fraai waren ook de gezongen en gespeelde intermezzo's door Gerrit Terwindt en Aart van den Brink, de presentatie was in handen van Ina Schrama en Irene Zegers.