Waanzin
Voor de nietsvermoedende toerist: kijk er vandaag en morgen (zaterdag) svp niet van op als je groepjes mensen in fluorescerende hesjes op de fiets voorbij ziet snellen of in groepjes van vier ergens door het veld ziet rennen. Hoort erbij, is hier begin november volstrekt normaal. Hetzelfde geldt voor mensen die zich op de meest onverwachte plaatsen uitkleden en zonder pardon te water springen, dwars door een hooiberg kruipen of zonder terughoudendheid in een rubberboot springen om vervolgens te gaan dansen of zo. Allemaal volstrekt normaal.
Kijk er als nietsvermoedende toerist ook niet van op als die 'fluorescerende hesjes' vloekend en tierend voorbij komen. Dan ben je simpelweg getuige van 'groepsoverleg' in blok 4. Niets aan de hand, behalve dat het slaaptekort toeslaat en er even wordt bezuinigd op de beleefdheden naar elkaar. Tegen die tijd heb je als groep ook al zoveel samen doorstaan, dat je of werkelijk alles van elkaar kunt hebben of helemaal niets meer. Hoe dan ook, in 'blok 5' wordt alles wel weer goedgemaakt.
Voor wie zich afvraagt: waar gaat dit over? Niet vragen, prijs jezelf gelukkig dat je getuige bent van één van de parels onder de tradities op Texel. Gewoon kijken, even een duimpje omhoog als je een vermoeide blik in iemands ogen ziet en ga aan de kant als er vier fluorescerende hesjes op je af komen fietsen. Die zijn op weg naar de volgende opdracht en fietsen door! Goed om te weten: diezelfde fluorescerende hesjes rijden 's nachts op goed verlichtte fietsen en zijn dan - mede dankzij de hesjes en de verlichting - duidelijk zichtbaar. Voor de rest: google gewoon eens op de trefwoorden 'Waanzin' en 'Texel' en laat je verrassen.
Voor de gemiddelde Texelaar: kijk er niet raar van op als je midden in de nacht uit bed wordt getrommeld door een paar eilandgenoten voor de meest onverwachte vragen. Vanavond om 19:00 uur begint het, zaterdagmiddag is het afgelopen. Zoals gezegd: een parel onder de tradities op Texel. Geniet ervan, het is eigenlijk in een flits voorbij en daarna is het weer een jaar wachten op de volgende...
Jeroen van Hattum