De kant langs
Zwartwit
Oude foto's halen herinneringen boven. Ik merkte dat toen ik op de website van de Historische Vereniging Texel (HVT) door de collectie oude foto's bladerde. Zoals die zwartwitfoto van een groepje vrijwilligers bij de Ronde om Texel. Op de voorgrond Willem "Pluis" Huizinga. Bij leven altijd goed voor een smeuïge anekdote. Ik hoor hem nog zeggen: "Als we 's avonds gezellig nazitten, begin ik moppen te tappen. Die vrouwen lachen zo hard, dat hun mascara tot hun kin zakt."
Die foto van Pluis heeft jaren in een doosje in ons archief gezeten. Met daarin een stapel foto's van de Ronde. Pip, die ons archief bijhield, had ook een doosje foto's van de autocross, de kermis, de meierblis, Ouwe Sunderklaas, etc. Zo hoefden we voor een illustratie van een aankondiging alleen maar het juiste doosje te pakken.
Toen we het digitale tijdperk in gingen, werden de zwart-witfoto's overbodig. De doosjes stonden jarenlang te verstoffen. Toen we van de Warmoesstraat naar de Spinbaan verhuisden, gingen de doosjes nog mee. Maar toen we een jaar of vier geleden naar het Polderhuis verkasten, pasten de doosjes niet in de kluis waar we onze archief bewaren. Weggooien wilden we niet, gelukkig werden ze geadopteerd door de HVT.
Een groepje enthousiaste vrijwilligers is druk bezig om de foto's, of een selectie daarvan, in te scannen. Een deel is al te zien op de nieuwe website van HVT. De foto's zijn een feest van herkenning, ook voor de vrijwilligers van de HVT. Velen van hen zijn zogeheten baby-boomers, de "Young Ones" onder de pensionado's. Vol energie en ook dankzij hun kennis van computers omarmd binnen de HV.
Hun bijzondere aandacht hebben de foto's van Ouwe Sunderklaas. Zoals de voorstellingen van de broers Veltkamp, elk jaar van de partij op dit Texelse volksfeest en meerdere keren goed voor de voorpagina. "Is dat nou Dries, of Frits. Of toch Jan?", zag ik de mannen wijzen. Jan en Frits wisten het blijkbaar ook niet met zekerheid.
Als je zo de verschillende jaargangen OS de revue laat passeren, zie je dat onderwerpen in de loop der jaren terugkeren. Het kappen van bomen, een nieuw gemeentehuis, onderwijs, natuur en/vs landbouw. Nu actueel, maar toen ook.
Ik herinner me het boerenprotest van juli 1980. Toen tegen het Nationaal (Landschaps) Park. Staatssecretaris Wallis de Vries kwam naar Texel. Boeren grepen het aan voor massaal protest. Rijen met trekkers langs de weg. Ondanks dat smoordruk was in ons bollenbedrijf, stuurde mijn vader me met de trekker naar de Hogeberg om te demonstreren. Maar ook rijen trekkers langs de Postweg en in Het Noorden. De Vries was onder de inruk, er viel geen wanklank.
Anders ging het een paar jaar later op de Groeneplaats. Een protest met een luchtje er aan. Om hun mening over het natuur- en landbouwbeleid kracht bij te zetten werd tijdens een belangrijke raadsvergadering in 1982 met de drijfmestkar een kuub of zeven stront tegen de gevel van het gemeentehuis gespoten.
Een jaar of tien later reisde ik mee met bussen vol boeren naar het provinciehuis in Haarlem. Toen als verslaggever. De landbouwers demonstreerden tegen de zogeheten Relatienota, waarin landbouwpercelen tot natuur werden aangewezen. Dit keer hadden de boeren geen trekker, maar een wals meegenomen. "Boeren worden platgewalst."
Boerenprotesten zijn van alle tijden en roepen ook nu veel emoties op. Beelden in kleur, maar reacties vaak zwartwit.
Gerard@texelsecourant.nl