Hangmatspinnen herfstfenomeen
Piepkleine spinnetjes, die samen een gigantisch web bouwen dat hele weilanden bedekt. Niet alledaags, maar ook niet uitzonderlijk. Dat vertelt Peter Koomen, conservator van het Fries Museum, wiens deskundigheid op het gebied van spinnen dermate groot is dat de huisbiologen van Ecomare voor vragen over dit natuurverschijnsel naar hem doorverwijzen.
"Dit zijn kleine hangmatspinnen van twee tot drie millimeter groot, waarvan er in Nederland zo'n 200 soorten voorkomen." Op Texel zijn volgens Koomen meerdere soorten aan het werk. Afgaande op de foto's die hem vanaf Texel werden toegestuurd, is de kleine dikkaakspin er eentje die hij met zekerheid kan determineren. "Ze komen in weilanden normaal voor. Ze voeden zich met springstaartjes. Als die niet zijn bestreden, dan is het een soort spinnenwalhalla. De populatie groeit dan dermate, dan ze zich willen verspreiden. Ze wachten op de goede gelegenheid. Die doet zich voor als de nacht koud is geweest en 's morgens de zon schijnt. Dan warmt de grond op, die de warmte afgeeft aan de onderste luchtlaag. Die stijgt op, waardoor je een verticale thermiek krijgt. De spinnetjes voelen dat en zoeken een hoog punt op, zoals een hek of een spriet. Ze laten hun draadjes lopen en kunnen, als ze door de opstijgende lucht worden meegevoerd, zich wel kilometers verplaatsen. Als het opstijgen niet lukt, dan "crashen" ze en proberen het weer. Zo ontstaat er een web van draden, waarvan het resultaat nu zichtbaar is. Na een flinke regenbui verdwijnt het doorgaans vanzelf."