We lopen heerlijk in de zon met de wandelwagen en genieten van de herfst. Vier vrouwen bedenk ik mij. Dochterlief is pas bevallen van een schattig klein meisje, dan loop je zomaar met drie generaties. Ja, en de hond er natuurlijk bij. In het boekje wat je invult op het kraambezoek stond de vraag: "Wat wens je de pasgeborene toe?" Al gauw komt dan het logische antwoord: Een lang gezond en gelukkig leven.
Het schijnt dat de meisjes die nu geboren worden een grote kans maken om 105 te worden. Dat is nogal een statement, ik ben net over de helft en mijn knieën kraken nu al.
Toch kreeg ik gisteren nieuwe hoop want daar vertelde de nieuwslezer op Radio 1: "Mensen met een hond leven wel 25 procent langer". Ik schoot in de lach en aaide Souwtje eens flink over de bol.
"Hé slotenspringer, eendenjager en hondenvoer-verslinder, jij zorgt niet alleen voor extra haren, maar ook voor extra jaren!"
Mensen met een hond leven wel 25 procent langer
Souwtje begon te kwispelen, ze dacht dat het koffiemoment een extra hondenkoekje betekende. Maar nee, de hele dag denk ik aan haar en het Zweedse onderzoek. De kans op hart en vaatziekten zijn stukken minder. Doordat elke dag meerdere keren in de buitenlucht met haar wordt gelopen gaat de conditie vooruit. Doordat je buiten wandelt, slaap je ook beter. En doordat je beweegt, verbruik je calorieën. Is er minder kans op obesitas en diabetis2.
Door de spierontwikkeling heb je minder kans om te vallen, een heup te breken, enzovoort.
Maar volgens mij is de belangrijkste factor: kameraadschap. Als manlief op zee is, ligt Souw naast me in het kantoor, skarrelt ze in de keuken bij de koffie en de krant, eet ze mee uit de pan met rijst, zwemt ze naast me in zee en loopt met me door de Muy. Ze blaft als ze iets verdachts ziet. Alles kan ik tegen haar zeggen, ik ben niet alleen en bovenal niet eenzaam.
Als ik Marco zoen op vrijdag, komt ze erbij staan, alsof ze zeggen wil:" Ze is ook van mij hoor!" In de Ikea loop ik te zoeken naar een dekbedhoesje voor het tweedehands logeerledikantje. Mijn oog valt op een grote knuffelretriever. Heerlijk zacht, ik kan het niet laten.
Hij pronkt op het hoofdeinde en knikt, net als Souw. Kom maar op met die jaren, we gaan ze plukken alle dagen, het mooie leven wat hopelijk nog voor ons ligt. Dat wens ik jou, mijn kleinkind.