De kant langs
Stoere Stampers
Als wij op reis gaan, willen we onze huisdieren niet aan hun lot overlaten. Een berichtje naar de familie aan de overkant volstaat doorgaans om een vakantie-oppas te vinden. Zo nam onlangs mijn schoonmoeder Kitty met haar vriendin Rita tijdelijk onze huishouding over.
Niet voor het eerst, ook in het verleden al. Toen ging ze weinig de deur uit, want haar conditie en fietsen op het winderige Texel waren geen goede combinatie. Maar sinds ze een elektrische fiets heeft, rijdt ze van hot naar her het eiland over. Het liefst zou ze uit Beverwijk op de fiets naar Texel komen. Maar alleen als de winst gunstig is, anders is haar accu halverwege leeg.
Dankzij haar E-bike is Kitty zich als een echte Texeltoerist gaan gedragen. Net als Rita. Oud-verpleegkundige, een stoere en trotse dame. Lange tijd was zo'n fiets met ondersteuning haar eer te na, maar inmiddels is ook zij om. Haar elektrische fiets huurt ze bij onze plaatselijke fietsenmaker Arie Kooger. Al jaren, de relatie is inmiddels zo innig, dat Rita vertelde dat ze met Arie's echtgenote in de tuin gezellig aan de witte wijn had gezeten.
Dan hoor je nog eens wat, zoals de laatste dorpsnieuwtjes, die ik bij terugkomst van Rita vernam. Zo weet ik nu wie er een nieuwe heup krijgt en naar Portugal is geweest. Ik noem geen namen, maar met Ouwe Sunderklaas zal het vast wel voorbij komen.
Maar goed, na die witte wijn alsnog op de fiets. Want elke dag hebben die twee wel een uitstapje ergens op het programma. Met dank aan de E-bikes is hun actieradius onbegrensd. De route beperkt zich niet meer tot de reguliere wegen, ook onverharde paden weten ze te vinden. Zoals het pad door de Nederlanden. "Prachtig." Alleen toen ze bij de Slufter het steile pad op die hoge zanddijk die zware fietsen omhoog moesten duwen, was dat een beproeving waar nog lang over is gesproken. Maar het was de moeite helemaal waard. Als kind had Kitty de Slufter al eens aanschouwd. "Maar zo mooi als nu heb ik hem nog nooit gezien."
Er volgde nóg een beproeving. Toen ze na een uitstapje naar Den Helder terugfietsen, barstte er een hevige regenbui los. Zó heftig, dat ze besloten te schuilen bij een boerderij aan de Spangerweg. Daar werden ze gastvrij onthaald. De vrouw des huizes had zó met het druipende duo te doen, dat ze spontaan aanbood hen met de auto thuis te brengen. "Geweldig, we hebben haar de volgende dag een bloemetje gebracht."
Een koopje gaan de dames niet uit de weg, als er ergens een markt is, dan stappen ze daar af. Op de rommeltjesmarkt aan de Witteweg in Den Hoorn deed Kitty een aankoop, en ook andere markten schuimden ze af. Ook De Oude Vismarkt in Oudeschild. Die verkoopt echter geen prullaria, "maar de kibbeling smaakte er wel erg lekker". Smikkelen deden ze ook op Texel Culinair, waar ze zich met een zak vol munten inkochten en zich tegoed deden aan allerlei lekkere hapjes. Maar ze kookten ook zelf. "Waar hebben jullie toch die Stoere Stampers vandaan?", hield ze bij onze terugkeer een lege zak aardappels omhoog.
Toen ik mijn schoonmoeder terug naar de boot bracht, reden we achter een trekker met een kiepwagen vol aardappelen. "Daar heb je de Stoere Stampers."
Kitty had zich op Texel geen moment verveeld. "Wanneer is jullie volgende vakantie?"
Gerard@texelsecourant.nl