@TXL
Familie
Laatst keek ik voor het eerst naar het nieuwe televisieprogramma ''Het spijt me''. Een programma waarin mensen met behulp van Caroline Tensen hun excuus kunnen aanbieden aan iemand waarvan ze denken dat het nodig is om sorry tegen te zeggen. De aflevering die ik keek ging toevallig over familieruzies tussen kind en ouder. Het zette me tot nadenken. Ik kan me niet voorstellen hoe het zou zijn als ik mijn ouders of broertje niet meer zou spreken. En toch is het iets dat vaak voorkomt. Ik prijs mezelf eigenlijk gelukkig dat ik uit een warm gezin kom en daar een hele hechte band mee heb, net als met mijn schoonfamilie. Maar ook prijs ik me gelukkig met het feit dat ik ook met alle directe familie van mijn moeder en vader goed door een deur kan. We spreken elkaar lang niet elke dag, maar als we elkaar spreken is het goed. Ik besef steeds meer dat dit een unicum is. Als kind kies je je eigen wieg niet uit, moet je maar hopen dat die op het juiste plekje staat met warmte en liefde om je heen.
Als kind ontwikkel je je, met je eigen normen en waarden, en je eigen dromen voor de toekomst. Je leert jezelf steeds meer kennen en ook wat je zelf belangrijk vindt. Pijn uit het verleden, die iedereen heeft, moet naarmate je ouder wordt een plekje krijgen. Ook liefde die je hebt ontvangen van - in dit geval familie - krijgt een plekje. Zo kies je uiteindelijk hoe je zelf je leven wilt leiden en wie je om je heen wilt hebben. In zekere zin kun je dat laatste zelf kiezen, maar je familie is vanaf jouw eerste dag bij je geweest, heeft je tot een onafhankelijk mens gemaakt. Daaruit vormt zich loyaliteit. Loyaliteit naar je ouders toe, of mensen die jou hebben opgevoed. En die loyaliteit is heel moeilijk te breken, en zal nooit helemaal gebroken worden, wat er ook gebeurt. En dat zorgt voor spanning. Spanning in de relaties met onze familie. Pijn en loyaliteit gaan niet samen, maar willen we wel samen door die letterlijke deur duwen. En dan is het zoeken naar balans, en het maken van een keuze. We blijven ten slotte allemaal mens, en één ding staat vast, je kan het niet alleen.
Emily Westdorp